Hongjoong, San
Joong: iki gündür çok sessizsin
San: iyi işte
San: yat da biraz dinlen
San: sürekli sesimi duyup baş ağrısı çekiyordun zaten
Joong: senin için endişeleniyorum ve yüzün gülene kadar da rahat durmayacağım
San: joong
San: çok iyisin
San: ama ben nasıl mutlu olabileceğimi yani psikolojimi nasıl düzeltebileceğimi hiç bilmiyorum ki
San: çünkü neden depresyona girdiğimi bilmiyorum
San: wooyoung ile olan ilişkim pek güzel değil farkındayım ama inan bana beni depresyona sokan şey kesinlikle wooyoung değil
San: gerçekten diyorum
San: wooyoung beni depresyona falan sokmadı
Joong: yani tamam diyelim
Joong: wooyoung dışında yolunda gitmeyen şeyler yaşadın mı
San: pek sayılmaz aslında
San: sanırım evden hiç çıkmadığım için kafayı yedim ama şimdi gerçekten çıkasım yok
San: artık dışarı çıkmak çok çok zor geliyor
San: dışarı çıkmak gibi bir isteğim de yok zaten
Joong: evden çıkmalısın o zaman
Joong: seninle yürüyüşe falan çıkacağız arada
Joong: itiraz istemiyorum
San: yok
San: dışarı çıkmasak olmaz mı
Joong: olmaz
Joong: illa çıkacağız
Joong: oğlum
Joong: mahvoldun
Joong: hiç hoşuma gitmiyor bu hallerin
Joong: eskisi gibi ol istiyorum
Joong: böyle gülüp eğlenelim falan
San: depresyondan çıkınca tekrar eskisi gibi olacağım
San: çok da kafana takmamalısın bence beni
Joong: senin gibi sevdiğim bir elemanın yok olup gitmesine izin veremem evlat
Joong: diğerleriyle konuşuyor musun
San: jongho ile geçen yazıştık
San: klasik ders muhabbeti yaptı benimle
San: hwa sana olan aşkından bahsetti
Joong: canım çocuğum ve canım sevgilim
