Yes sir

Chapter:2

Sorry guys kung natagalan

Pov.odet

Andito na kami ni charis sa school napaka tahimik nya ewan ko ba anong ng yayari dito masaya naman siya kanina. nako baka may ng yari dito hayssss hirap talaga maging maganda na momoblema buti nalang ako cute lang lol

'odetttt tawag ka ni maam lagot ka mukang bokya ka nanaman' tawag sakin ng classmate kong mayabang palibhasa na tataasan nya ko ehh 3 points lang naman taas nya sakin tch. 3 over 20 score nya ehh ako 0/20 ohh diba kabaliktaran ng bokya ay perfect kung binaliktad ko lang sana sagot ko edi sana perfect ako true or false lang naman diba sayang. btw tawag nako ng teacher ko kailangan ko ng umalis pero paano tong tulalang si charis hays.

'charis aalis muna ako babalik ako promise' pag kasabi ko nun nakita kong tumulo ang luha nya luhh napa iyak ko ata pero sabi ko naman babalik ako ehh

'o-odet p-pano kung umalis din ako' maluhaluha nyang sabi 'saan ka pupunta babalik kanaman diba?' di siya naka sagot

'sige odet alis nako punta lang ako sa canteen' paalam nya sakin pupunta lang ng canteen iiyak pa haysss maka punta na nga lang kay ma'am baka madagdagan yung kasalanan ko.

*office

'ma'am sorry po kung naka zero ako sa totoo lang kapag binaligtad ko lahat ng sagot ko magiging 20/20 yun ma'am wag nyo po ako papagalitan' mahabang paliwanag ko pag pasok ko palang sa office nya

'odet mahinahon ka pinapunta kita dito hindi dahil naka zero ka nanaman sanay nako na yun ang score mo ang gusto ko lang malaman mo na kailangan mo na mag hanap ng school na public dahil wala na yung nag papaaral sayo diko alam kung ano ng yari ehh' mahabang paliwanag ni ma'am

'ahh sige po' tulala kong sabi at agad akong lumabas ng office nya hindi naba ako makakapag aral? paano na pangarap ko haysss diko namalayan dinala nako ng paa ko sa canteen nakita ko si charis na tulala kaya umupo ako katabi nya nakitulala narin ako ito yung tinatawag na friendship goal.

-----------------------------------------------------------
Pov. charis

Andito ako sa canteen pinatawag na ni maam si odet alam ko na ang dahilan nun kaya diko narin alam paano ako makakatulong sa kanya naalala ko sinabi ni mommy

flash Back*

'nak kailangan namin ng tulong mo' agad na bungad sakin ng mommy ko kinakabahan ako kasi napaka seryoso nya

'mom ano po yun' daretiong tanong ko kasi minsan lang humingi ng tulong ko ang mommy ko kaya
kahit ano gagawin ko.

'mag papangap ka na anak ng general papasok ka sa university nila...' sandaling napatigil si mommy mukang naiintindihan ko na pero marami paring tanong sa utak ko

'si odet hindi na natin siya pwedeng pag aralin' malungkot na saad nya alam ko napamahal na si mommy kay odet pero bat nya binawi ang scholarship kay odet?

'mom bakit' seryosong tanong ko alam ko na di katalinuhan si odet pero dinamana ata tama yun kaibigan ko siya.

malungkot na tumingin sakin si mommy 'sorry diko rin naman gusto na bawiin pero yun ang sabi ng daddy mo kilala mo siya kung anong sinabi nya yun dapat masunod' mahabang paliwanag nito na naging dahilan ng pag patak ng luha ko ayoko tumigil si odet kapatid na turing ko sakanya at ayokong humiwalay sa kanya dahil alam ko na wala ng mag tatangol sa kanya wala nakong magagawa hayss

'mom kailan ako or kami aalis ni odet sa school?' tulalang saad ko ako ay lilipat sa university na sinasabi ni mommy at si odet tingin ko titigil nalang siya sa pag aaral or lilipat ng public na mas maraming bully actually kahit naman sa private kaya nga ayoko iwan si odet paano kapag wala nako haysss

'pag tapos ng sem nyo malapit na dalawang linggo nalang' huli nyang sinabi bago lumabas at pinuntahan ang kaibigan kong si odet

end of flash*

'hoy' sigaw ng isa pa naming classmate dahilan ng pag balik ng utak ko sa katinuan napansin ko na genon din si odet kanina pa ba siya dito? mukang alam nya na kaya gento muka nito nako baka ano ano nanaman isipin nito.

-----------------------------------------------------------
SORRY ULET HEHE NATAGALAN BUSY KASI HEHEH. MASAYA AKO AT MAY ISANG NAG BABASA NITO AT DAHIL SA ISANG YUN IPAG PAPATULOY KO ANG KWENTO

THANKS!