VIRAGO

Prologue

Shit. Shit. Shit. Damn it! That damned thing was a fucking shock collar.

I throw a short punch but pull it back in and then does a spinning back kick. Asherina throws some more skilled punches and kicks. She looks great. Fucking great!! I swipes her away though.

Magkatabi kami ni Kalseirra ngunit nakatalikod sa isa't isa na para bang handang lumaban ulit. Sinuot ko sa aking kamay ang Bagh nakh Tiger's claw ko. Nagkatinginan kami ni Kalseirra na hudyat ng aming pagsulong sa kalaban.

Patuloy kami sa pakikipaglaban. Pagod na ako, shit! Napatingin ako sa relos na suot at napagtantong may klase pa pala ako! Kailangan ko nang tapusin to WTF!!

"Uwi ka na may klase pa pala ako peste" sabi ko sa kanya at tinawanan niya naman ako.

"HAHAHAHAHAHAHAHA kawawa ka naman" sabi niya habang papunta sa kanyang Subaru WRX then her phone rang.

"what? Seriously? At this time? It's already 8 fucking pm!!! O-kay" then she ended the call.

"I guess this is my karma for laughing at you" sabi niya ng magkasalubong ang kilay dahil sa di inaasahang sinabi ng tumawag.

"Why?" nakangisi kong tanong kahit alam ko naman kung ano yun.

"Gagawa kami ng video film para sa NSTP namin, kailangan gabi kami mag video kasi kailangan sa part na basta pesteee!! Take care, loveyou!!" she kissed me then i went inside my car.

Mabilis kong pinaharurot ang aking BMW at mabilis itong ipinark sa harap ng school. Bakit ba ganito ang buhay ko? Alas 9 may klase pa ako?  Sana pala di ko nalang kinuha na subject na ito shit! Akala ko pa naman masaya ang night class this is so tiring and annoying!!

Discussion
Quiz
Dismissed

Mabilis na natapos ang aking klase putchaks ang boring talaga. Akalain mo yun Math ang subject tapos gawin ba namang gabi ang oras ng klase kingina bobo ka na nga may mas ibobobo ka pa pala. Wala nga akong maintindihan kahit tirik na tirik ang araw ito pa kayang gabi? Eh kung ang mata kaya ng Teacher ko ang patirikin ko dahil sa sakit ng mga suntok ko?? Putchaks!

When I got home, I suddenly remember someone who is so important to me. He and daddy is the only man in my life. Sila lang yung lalaking nakakapangialam sa buhay ko. It's been just 4 years since I met Kalseirra somewhere. Im not friendly and always rude to someone I don't like or to someone I just met but to her hindi ganon ang nangyari. She's cool, smart, boyish type and we have almost the same vibes. I love guns and weapons so much that nothing else matter to me and Kalseirra on the other hand loves guns and weapons too and that seems the reason why we became close friends.

We became close because we have the same hobby and attraction to guns and weapons. I love her, she is the only friend i have.  The only person i trust except for my family and him. I miss him so bad.

Pagkauwi ko sa bahay mabilis ako gumapang sa kama dahil sa sobrang pagod at antok narin. Nagising ako sa sinag ng araw na tumatana sakin paanan. Mabilis akong bumangon para maligo at mabilis na bumaba para mag breakfast. Habang kumakain naisipan kong Sabado nga pala ngayon i don't have things to do maybe i should pay him a visit.

Nakarating ako sa lugar at mabilis na pumasok. Parang may kung anong sakit at mabigat saking dibdib.

"Hi" panimula ko habang nilalagay ang bulalak. "i miss you so much. I wanna hug you, talk to you and be with you again. I know that you are happy in there na, but i still can't move on." i smile weakly. Trying to stop my tears from falling but i just can't. Damn it! I miss him so bad.

"If I can only make you come back. If I can only take away all the pain you've felt, I will make you live. I will make you stay and enjoy this fucking unfair world. You deserve everything this world could offer." ilang oras akong nanatili doon habang tinitingnan ang mga nakapalibot doon. Watching his grave always broke my heart into pieces.

Nang makauwi ako nag aya si Kalseirra na mag road trip daw kami to Cagayan De Oro. I'm tired at alam kong medyo namamaga ang mata ko kakaiyak kanina. I don't want her to see me like this. I don't want anyone to see me weak other than him. Only Andrew is allowed to see everything in me. The strong, brave and fearless Corrine. The weak, hurt, annoyed and grumpy Corrine. I can't stop myself from looking back and remeniscing the memories we had with him. It hurts.

Still i decided to go with her. I need to breathe some air. It was 11 pm when Kalseirra and I decided to go home. We used her car dahil tinamad akong mag drive kanina and it feels like i lost myself earlier, again.

"Goodnight, loveyou" we bid our goobyes at ng makaalis ang sasakyan niya mabilis akong pumasok at umakyat saking kwarto. Naligo kaagad ako at mabilis na humiga sa kama para matulog. Parang mas napagod ako ngayong araw kesa sa mga araw na nakikipag bakbakan ako.

Hindi ko alam kung bakit pero kanina inaantok ako pero ngayon masyadong dilat ang aking mga mata at masyadong abala ang aking utak sa pag iisip at pag alala sa mga panahong masaya pa ang buhay ko. Mga panahong kahit pagod na pagod ako ayos lang kasi alam ko na may naghihintay sakin sa bahay para kulitin ako. Mga panahong alam ko pa kung ano ang feeling ng pagiging masaya dahil ngayon kahit siguro ang ngumiti ng totoo ay hindi ko magawa. Palaging peke ang ngiting ginagawad ko sa lahat kahit na sa mga magulang ko dahil alam ko na tulad ko hindi parin sila makapaniwala sa lahat ng nangyari.

Mahirap tanggapin ang mga bagay o pangyayari na akala mo hindi mo mararanasan. Masakit sapagkat yung kaisa isang taong palaging nariyan para damayan at samahan ka sa lahat ng pagkakataon at gagawin mo. Hindi madaling tanggapin ngunit kailangan dahil kahit pa baliktarin no man ang mundo, hindi na nito kaya pang ibalik ang mga bagay at tao na nawala sayo.

I miss you so much, Andrew. I wish my tears can reach you. I wish that everytime i cry you will hear me but i know you won't and you can't.

Napatingin ako sa wall clock at ng makitang 2AM na pala napag pasiyahan ko na ang matulog nalang at hayaan ang tadhana na mag isip at umunawa sa lahat ng tanong ko sa aking isipan.

:>