၁လခန့်ကြာသော်....
ဘာလိုလိုနဲ့ထယ်နဲ့အကိုလက်ထပ်တာတောင် တစ်နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ။
အကိုကတော့ မှတ်မိလားမသိပေမယ့် သူကတော့ ဒီလိုနေ့မျိုးကို မမှတ်မိပဲနေပါ့မလား၊
သူ့ဘဝရဲ့ဘယ်အစိတ်အပိုင်းကို အပျော်ဆုံးလဲလို့
မေးလာခဲ့ရင် သေချာပေါက် အကိုနဲ့နေရတဲ့ ဒီအချိန်ကိုဖြေမိမှာ။
"ထယ်"
အကိုက ဒီလိုပြောင်းခေါ်တာမျိုးလေးကို သူဘယ်လောက်တောင် သဘောကျခဲ့ရလဲ၊
ထယ်ယောင်း ဘာလဲဆိုတဲ့ပုံစံနှင့် ပြုံးပြီး
မျက်စပြစ်ပြလိုက်တော့ အကိုက ခပ်ဟဟရယ်ကာ
"ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ ပြော"
"ဘာမှမစဉ်းစားပါဘူး...."
'မပြုံနဲ့ ထယ် မင်းပြုံးရင် ကိုယ်တကယ်နေရခက်တယ် ကျစ် ဘာလို့အဲ့အပြုံးတွေက ဒီလောက်ထိလှဖို့လိုလား'
ယခုတွင် ဂျောင်ကုက ထယ့်ရဲ့ဒီလို လေးထောင့်ဆန်ဆန်အပြုံးတွေအောက်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ကျရှုံနေရသည်။
"ထယ် ကိုယ်လေ"
"အွန်း"
ထယ်ယောင်းပြုံးစိစိနဲ့...
"အင်း ဘာလဲ အကို..."
"ကိုယ်ဒီနေ့ည အပြင်မသွားဘူး"
"အင်းးအဲ့ဒါဘာဖြစ်လို့လဲ .."
ထယ်ယောင်းနားလည်တာပေါ့ အကိုဘာဖြစ်ချင်နေလဲဆိုတာ၊
"ကိုယ်တို့ ဒီည အတူနေလို့ရတယ်မလား"
သူက အကို့အတွက်ဆိုဘယ်တုန်းက ငြင်းခဲ့ဖူးလ်ို့လဲ
မငြင်းရက်တာဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်၊
အကိုနဲ့ အတူတူနေပြီးတဲ့အကြိမ်တိုင်း အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး လေးကန်ပြီး နာကျင်တာကို အမြဲခံရပေမယ့် သူပါ သာယာနေမိသည် ၊နောက်ပြီး အကို့ဆန္ဒမို့သူ မငြင်းရက်ပါ။
ထယ်ယောင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်နှင့်
ဂျောင်ကုက
ထယ့်ကိုယ်ကို ကို မချီလိုက်သည်မို့ ပြူးတူးပြာတာဖြစ်သွားရသူက ထယ်ယောင်းပင်၊
"နေ..နေအုံးလေ ခုမှ ညနေဘဲရှိသေးတာကို"
"အွန်းလေလုပ်ရင်းနဲ့ ညရောက်သွားမှပေါ့"
YOU ARE READING
DEVIL♥︎♡︎(COMPLETED)
Fanfictionဂျွန်ဂျောင်ကု💜ကင်မ်ထယ်ယောင်း သူ့ရဲ့စေခိုင်းချက်ကြောင့်မဟုတ်ပါ သို့သော်....ကျွန်တော့် ပျော်ရွှင်ခြင်း ဝမ်းနည်းခြင်း မှန်သမျှသည် သူ့အပေါ်တွင်သာမူတည်သည်။
