Seul Caddesi

Deliler Hastanesinde 1 Sene

Giden görevliler odamdan çıktığında kolundaki sargılara baktım ve ağlamaya başladım ben hayatımın son noktası olarak bunu düşünmüyordum ben deli değildim Sehun nasıl buna izin verebiliyordu bu nasıl oluyordu sadece orada yüzüme bakmıştı. Cama yöneldim dışarıda beni bekleyen kişiler annem,babam Sehun Amcamlar ve Mertdi .Herkes benim için buradaydı ama ne kadar sure bekleyeceklerdi ki sonuçta ben sürekli olarak deli sanılıp burada kalacaktım.
Içeri daha önce hiç görmediğim bir çocuk girdi.Sanırım bu doktordu beyaz önlük giymişti çünkü.Bana doğru baktı ve konuşmaya başladı.

- Neden burada olduğunu biliyor musun?

Bana bu soruyu sorunca biraz düşündüm ve cevabımı verdim.

-Deli olduğumu düşündüğünüz için mi?dedim.

Bana direkman cevap verdi tabi bu biraz aşağlarcasınaydı.
- Bileklerini görüyor musun işte onların yüzünden. işte daha demin ki "mi?" Sorundan dolayı kendini tanı ve
Kendine neden bunu yaptığını sor ve cevap ver neden? Sorununa cevap ve neden kendine zarar verdin neden ölmek istedin? Hadi söyle...

O adama cevap vermem gerekiyormuydu bilmiyorum sonuçta onu tanımıyordum ve hiçbirşey olmamış gibi yapıp adama arkamı döndüm ve cama yöneldim camdan dışarı baktığımda herkesi orada görmek beni çok derinden etkiledi.Adam yüzüme baktı ve bana cevap vericek misin diye sordu.
Kafamı adama doğru çevirdim ve sersem diye fısıldadım.

-Ben sersem değilim.
-Evet öylesin çünkü sersem olmasan beni burada tutmassın.
- Eğer bileklerini kesmeseydin burada olmazdın bak her insanın hayatında kötü şeyler olur ama kaçış yolu kötüdür bunlarla karşılaş ve onları yen sen güçlü bir kızsın herkes güçlüdür.

-Peki madem herşey hakkında bilgin var söyle neden beni bıraktı neden aldattı ben onu bu kadar çok severken ben onla evlenecekdim neden bana bunu yaptı ben onu ondan kıskanırken nasıl bir başkasını şeçti?

Bu cümlelerden sonra sinirlerim bozuldu ve ağlamaya başladım.Doktor beni yatağa uzadırdı ve biraz uyu diyip gitti.

Bu şekilde aylarca bana WuYiFan'In böyle şeyler yapabileceğini söyledi.

Neredeyse 1 sene bitmişti ve ben halen deliler hastanesineydim.Doktor içeri girdi ve biliyor musun yarın seni buradan çıkaracağız ne dersin buna sevindin mi diye sordu.

Ayağa kalktım ve evvvvet sonunda çıkıyorum diye bağırıp çocuk gibi zıplamaya başladım o kadar mutlu hissediyordum ki WuYiFan'ın yüzünü bile görmeyi istemiyordum ve sonunda şu etrafımda bulunan dört duvardan sıkılmıştım ve gidiyordum.

Ertesi sabah

Gözlerini açtığımda ilk defa bir senedir Sehun başımdaydı hadi gidiyoruz. dedi

Neden olduğunu bilmiyordum ama istemsizce ağlamaya başladım.Sehun yüzüme baktı herşey bitti gidiyoruz ağlama bitti sonunda dedi.

Koşarak kapıdan çıktım ve aşağı çıkış kapısına gittim.Dışarı çıktım ve beni dışarıda bekleyen Mert'in kucağına atladım ve delicesine salya sümbül ağlıyordum ama neden olduğunu bu sefer biliyordum hayatım boyunca ilk defa mutluluktan ağlıyordum bu çok garipte beni kapı önünde bekleyen herkese sarıldım ve arabaya bindik.

Nereye gidiyoruz diye sordum.Hepsi sen nereye diyorsan oraya dedi.
Hastane yemeklerinden sıkıldığım için güzel bir restorana gitmeyi istedim.