Jhoana
"nak, baka pwede pa natin pag usapan to.."
"Papa naman, para timang...Hindi ka nga tumutol nung kinasal kami sa isla eh..ngayon pa na sa simbahan na.." napangiting napailing nalang ako kay Papa sabay ayos ng bow tie niya.
"nak, akala ko kasi...aish..nak, takas nalang tayo nina Mama at Jaj-aray ko naman Ma.." natawa nalang kami ng hinila ni Mama ang tenga ni Papa mula sa likod.
"ikaw talaga John!" saway ni Mama kay Papa at akmang hahampasin ulit. Napailing nalang ako sa dalawang matanda.
At para mawala ang pagkabagot ko since tapos na din naman kami sa lahat lahat, pati family picture and pictorial ko, i reread and practice my vows to her habang hinihintay ang signal ng event coordinator. I can't text o video call her dahil kinuha nina Mama ang phones namin, again, dahil sa pamahiin, at baka daw pa simple kami mag nakaw ng vc. Haist.
Today's the day of Bea and i's wedding. Dumating din kami sa chapter na to, actually kahit hindi na nga dapat eh, dahil kontento na ako sa simpleng civil beach wedding namin, kaso Bea insist that we get married sa church para makakuha ng basbas sa itaas and her words na gustong gusto niya ako iharap sa altar and also cause i deserve to be walked down the aisle. ih!
After all we've been through, sa lahat ng misunderstandings, arguments, flaws, and our ups and down, she never failed to show me how much she loves me. Kaya when i saw Millie clinging to MY Bea, i realize mahal ko nga ang higante ko at ayoko nakikita na may nka hawak na iba sa kanya o may ka hawak siya na iba. I do trust her, mnga tao lang naman sa palibot ang hinde.
Sa sobrang inis ko hindi ko siya pinansin buong biyahe papuntang mall kahit pa na todo explain siya. Kahit naman na iinis ako, pinagserbehan ko naman siya nung kumain kami, hinayaan ko siya na hawakan ang kamay ko habang gumagala at pag dating namin sa bahay na sikmuraan ko lang naman siya ng beri layt.
Hindi ko pa rin ma iwasan ma tawa tuwing naiisip ko ang nakaraan. He left me, and i met her. May pa sabi pa ako na "kahit kaming dalawa nalang ni baby", "ayoko na mg mahal" but here i am, ikakasal ulit, sa simbahan pa, at sa taong walang ginawa kundi binigyan ng kulay ang mundo ko.
"oh, oh...tama na yan at-" saway ni Jaja kena Mama at Papa na mg simula ng mg harutan sa harap namin.
*knock *knock
"Mommy..!" patakbong sigaw ni JB papunta sakin ng bumukas ang pintuan at agad akong niyakap. Gwapo naman ng baby ko in his cream colored suit with yellow bow tie. Lumalaki na ang baby ko na lumalabas ang ichura at kutis ni Bea. Lalaking version ni Bea sabi nga nila. Until now hindi namin alam kung bakit ichura ni Bea ang lumalabas at hindi ang ichura namin ng ama niya. Still, thankful ako na walang bahid ng ama niya.
Kena Mommy Det siya ng stay for two days dahil he wants to be with his Mama Bea, na doon ng stay for a week dahil nga sa pamahiin, while ako na iwan sa bahay namin with Nanay Cora and Jaja. One more thing i love about Bea is, tanggap niya ng buong puso si JB. I know she tried to hold herself when i told her about the father of JB, and also nung araw na nanganak ako, hindi niya kailangan sabihin dahil i felt it.
But, all my worries and concern were thrown away when she holds Jad the first time and she tearfully smiled lovingly at him. She wakes up early in the morning para pa arawan si JB. Kahit pagod from work, when he cries in the middle of the night, she's the one who'll change his diaper, she'll feed him and sang him to sleep. Na kung tutuusin ako dapat ang gagawa, but no, she let's me go back to sleep at siya na ang aalaga kay JB. Kaya ngayon, hindi ko na mapag hiwalay ang dalawa, they always agree in everything.
