Sarılmaya geldiğim toprağında
Kar topu çiçekleri yeşermiş
Mor benekler düştüğünü
Gördüm.
Ama bu öylesine bir mor değildi
Biraz tutsaklığın
Biraz da şiddetin morluğu idi.
Evet kadının rengiydi
Kadın mor'da saklıydı
Ölümün emareleri ise
Kar topu çiçeğinde saklandı
Belki de saklanamadı
Yok oldu...
Evren oldu, izlerini serpiştirdi
Her ölümsüzlüğe...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞİMDEN ŞİİRLER
SpiritualGeçmişin emarelerine sis bulutlarını serpiştirirken,; gizlenen gönül sızısıyla kayboldu vicdan, küçük çaplı sevinçler. ... Topraksız kalmayı kabullendi ölmeye hazır bu bedenler. Peki kalbi kül olan bedeni toprak nasıl kabullenecek?
