THE RED MASK (Completed)

Chapter 2

HINDI HINAYAAN NI AMINA, na humiwalay sa kanya si baby Shola, yakap-yakap niya ito pinikit ang mata hinihintay ang kanilang pagbagsak sa lupa, alam niyang hindi na rin sila mabubuhay pa sa pagbagsak palang nila bali-bali na ang kanyang buto o basag ang kanyang ulo. Kung hindi man wala rin silang kawala sa mga mababangis na hayop sa kagubatan.

"Bossing, buhay pa kaya sila?"

"Kung buhay man sila, sigurado rin ako wala silang ligtas sa mga mababangis na hayop sa pinagbagsakan nila, alam ko ang lugar na ito, kung hayop ang tawag sa akin ni Leiden, mas hayop na hayop ang mga hayop sa gubat sa ibaba, tara na gusto ko ng magpahinga napagod ako sa lintik na katulong, eh!"

Marami nang tumangkang pasukin ang pinakasulok ng bundok, lalo na ang mga mangangaso. Dahil ang bundok na ito ay maraming mga ibat-ibang uri ng hayop na naninirahan dito. Pero ni isa man sa mga mangangaso hindi na nakalabas ng buhay.

May usap-usapan ang mga tao sa Monticello, na meron isang tribo na naninirahan sa ilalim bundok na ito. Pero walang nakakaalam, sa isipan nila ay katyang isip lamang ito lalo pa at walang nagpapatunay sa kuwentong ito.

"Ama, may nangyayari?"

"Oo, Anak."

"Asawa ko tila may bumagsak mula sa itaas?" segunda naman ng babae.

"Bukas na natin titignan ito, madilim di rin natin makita kung ano ito?"

"Pero, Ama. Baka nangangailangan ng tulong kung ano ang bumagsak sa banda roon."

"Baka mga hayop lamang ito Anak, bago magbubukang-liwayway pupuntahan na natin ito."

"Tama ang Ama mo, Anig. Bukas na lang madilim kung pupuntahan natin ito baka makasalubong pa tayo ng isang mabangis na hayop na hindi tayo kilala."

"Kayo po ang masusunod Ama, Ina, sige po babalik na ako sa akin higaan."

"Mabuti pa nga Anak, kami rin ng Inang mo matutulog na ulit."

Bumalik na nga si Anig sa kanyang higaan pero ang isip hindi mapakali nasa narinig nilang nahulog mula sa itaas ang sumisiksik sa kaisipan kung kayat balak niyang puntahan ito maya-maya. Hinintay niyang makatulog ng maigi ang ama at ina. Nang naramdaman ni Anig na tahimik na at naghihilik na ang magulang dahan-dahan siyang bumangon at lumabas sa kubo nila.

Si Anig ang pinakamatapang sa kanilang tribo, kaya niyang kalabanin ang mababangis na hayop na naliligaw sa kanilang tribo. Kaya naman wala siyang takot na sinuog ang kadiliman sa gubat.

Hindi maigalaw ni Amina ang katawan matindi ang pag kabagsak niya mabuti na lang may mga sanga-sangang tila ba sumasalo sa kanya habang siya pabagsak na kung wala ang mga sanga tiyak wala siyang malay ngayon. Kinapa ang masakit na braso kung saan may tama ng bala. Si baby Shola, tumilapon ng medyo malayo sa kanya.

Hinahagilap ni Amina si baby Shola, tanging kamay lang niya ang kanyang maigalaw alam niyang hindi rin siya magtatagal ano man sandali may hahatak o lalapa sa kanya na hayop. Kung wala man hindi na niya kaya."Hmmm, hmmm," gusto niyang magsalita pero walang lumabas sa bibig niya."Panginoon ko ikaw na po ang bahala kay baby Shola, please naman po huwag mo muna siyang kunin," dasal ng isip niya siya ay napapikit. At dumaloy ang luha sa kanyang pisngi nawalan na siya ng malay.

Lakad takbo naman ang ginagawa ni Anig upang makarating agad siya sa lugar kung saan sila nakarinig ng ingay. Pinatalas ni Anig ang pakiramdam dinama ang bawat paghampas ng hangin sa kanya. Si Anig may taglay na kakayahan madama, maramdaman, kung ano ang nasa kanyang paligid."Malapit lang sila, ang isa ay sanggol," kanyang nararamdaman na dalawang tao lamang ang nasa paligid.

Tinuntong niya kung saan nararamdaman niyang may tao."Ang sanggol?"

Hindi maaring gumawa si Anig ng ilaw dahil alam niyang meron ibang nilalang sa bundok. Nang nasa paanan na niya ang sanggol lumuhod siya kinuha na niya ito."Ang isa pa," aniya.