When she's afraid to love[COMPLETED]

chapter 19 nag usap

"Oh my god what happened?! where's that fucking rapists?"sigaw ni mommy ng pumunta sa presinto,alalang alala syang niyakap ako.

"I want to go home."mahina kong sabi.

"Hindi tayo uuwi hanggat hindi nahuhuli ang walanghiya na yun!"
Galit nyang sabi.

Umuwi na si rhylee at hindi nya na naabutan ang pagdating ni mommy.
"Nahuli na po namin ang gumawa,matagal na namin syang pinag hahanap dahil madami na syang ninakawan at ngayon ay balak ka pa nyang gahasain."

Tinignan ko yung lalaki nayun at hindi ko napigilan ang sarili ko at agad kong sinampal at pinagsisipa.
"Napaka walanghiya mo!mabubulok ka sa kulungan!"

"Muntik mo pang patayin ang anak ko!papatayin kita walanghiya ka!"
Galit na galit din si mommy kagaya ko at napaiyak sya."she's the only one left to me!!hindi ko kayang pati ang iisang anak ko ay mamatay!kaya gawin nyo ang lahat ng makakaya nyo para mabulok yan sa kulungan!"

Pinagalitan din ni mommy ang driver ko pero nagsalita ako."mom,hindi nya kasalanan. Nasiraan sya kaya hindi agad sya nakapunta."paliwanag ko huminahon naman na sya.

"Oh my god,ayos kalang ba ghaile?"
Alalang alalang tanong ni kate venice ng kinabukasan.

"Yeah,buhay pa'ko wag ka mag alala."
Natawa pa'ko ng konti.

"Nag alala ko ng tumawag si tita at sinabi nya ang nangyari,ano kaba!wag ka nga mag biro ng ganyan!"
Ngumiti lang ako.

Absent si kael at hindi ko sinabi sakanya ang nangyari dahil baka pati sya ay mag alala.Nakita ko si rhylee at nilapitan ko sya."pwede ba kitang makausap?"tanong ko,tinignan nya ko at tumango.

Andito kami sa rooftop at anlakas ng hangin.hinarap ko sya at nginitian.
"I just want to say sorry sa mga ginawa ko,at thankyou dahil kundi dahil sayo ay baka wala na'ko ngayon sa harap mo."tumawa pa'ko ng konti.
Nakatingin lang sya sa'kin"uhm pwede ba tayong mag lunch? treat ko nadin sayo para sa lahat ng gin-"

"Ako dapat ang humingi ng tawad."
Putol nya sa sinabi ko, ngumiti ako at umiling.

"Wala yun,ako naman talaga ang may kasalanan eh."nag iwas sya ng tingin at umiling.

"Sorry dahil hinusgahan kita agad kahit hindi ko naman alam ang totoong nangyari,sana mapatawad mo'ko."seryoso nyang sabi.

"Sanay na'ko,tanggap ko naman talaga yun dahil totoo naman."ngumiti ako pero may sakit sa mga ngiti ko nayun.

"Sana wag mo nakong layuan dahil hindi ako sanay na hindi ka kausap."

___

Hi mga angels ko don't forget to vote and follow me🤗pinipilit kong mag update kahit nahihirapan akong mag isip ng next chapter kaya sana okay lang senyo kahut maikli ang chapter na to