Tears in Heaven (Architect Series #3) [Publish Under B&B Printing Service]

Chapter 21

I was silent the whole time while we are having our meal. He is place in my front while my friends are still sitting in the table next to us. Hindi bumalik sa amin ni Patrick at umaktong hindi kami nakikita sa katabing mesa nila.

I stole a fast glance at him and saw he was looking at me too. Binalot kami ng katahimikan at para matakasan ang awkwardness nagtanong ako.

"So.. what are you up here?"

"Sinusundo ka," simply niyang sagot sabay nguya. "Sabay tayong uuwi ng Pilipinas."

"Sinusundo? Talaga, Iland? Hindi ako nag papasundo kahit kanino."

Binitawan niya ang kubyertos at tinaas ang mga tingin sa akin muli. He's grey eyes pierced on me as I divert my gaze. Hindi ko siya kayang matingnan nang walang pangungulila.

"Look at me, Shan." Bahagya niyang inabot ang mukha ko para ibaling ang atensyon sa kanya. "I'm sorry for what I've said, please."

He was sorry for his words? Okay fine. I accepted it already.

"I'm cool at it," I said and removed his hand on my face. "What I don't understand is you.. being here. Tanggap ko na, e. 'Wag mo naman akong ibalik sa panahong tatanga tanga akong umaasa sa'yo. Because seriously? I'm done. I had a hard time dealing with my problem, Rye. Dumagdag pa 'yong sakit na dinulot ng pagpapakatanga ko sa'yo.

On our first week here? Walang gabing hindi ako umiiyak tuwing nakikita ko 'yong mga litrato mong kumakalat sa social media.. at ang malala? Every night, different woman you've been kissing."

He was went shut silent as I said those. Nanatili ang mga mata niya sa akin.

"Tapos ka na?" after a long pause.

I raised my brow as I looked at him saying I'm cool now.

"Pagkatapos ko bang sasabihin sa'yo ang lahat.. bibigyan mo ako ng pagkakataon?"

Nabitawan ko ang kubyertos at pinagsiklop ang mga kamay ko. Kahit kailan hindi ko naisipang sisiraduhin ko ang mga pinto na siyang nagkukunekta sa amin. Even he hurts me many times, it's still him who I want.

Pinagkatitigan ko siya at ngumiti.

"Hindi ako nagsirado ng kung anong mayroon tayong dalawa, Rye. Our friendship remains after what happened in the past."

He bit his lower lip and it turns reddish. "That's not what I mean," aniya.

"Then, what? Hindi ba ang nakaraan natin ang siyang ating pinag uusapan? Pagkakaibigan lang ang mayroon tayo noon, Rye.. you made it clear before I went gone for 6 months."

"That's why I am asking you a chance for us, Shan. A chance for a new chapter for our story."

Napaamang ako sa sinabi niya. Ang kaninang nakataas na kilay, nakakunot na ngayon.

"What a fool," I whispered.

"I am not fooling you, love.."

"Ayan ka na naman, e! sasabihan mo na naman ako ng matatamis na salita. Bibigyan mo naman ako ng motibo tapos ano? Friends lang tayo-"

"Pakinggan mo nga muna ako, Shan!" aniya sa madiin na tono.

Pinukol ko siya ng masamang tingin sa pagputol sa sasabihin ko.

Tumaas ang mga kilay ko at pinagkrus ang mga braso pagkatapos tumango.

"Hindi kita pinaasa okay? Mali ang panahon pero kahit kailan hindi ka naging mali sa pag aakalang mahal kita. Remember when your brother died? Your dad talked to me. He said that.. he will call off our engagement.."