𝐕𝐎𝐈𝐂𝐄 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄 | 𝐏𝐋

Odpowiedź

Dong Hee nacisnęła przycisk wysłania zaraz po swojej ostatniej wiadomości głosowej. Łzy spływały z jej oczu. Pożegnanie z Jihoonem było dla niej koszmarem, nie mówiąc o tym, że wczoraj nawet nie mogła pożegnać się z Baejinem, ponieważ namawiał ją, aby nie odchodziła.

"Gotowa do wyjazdu, księżniczko?" zapytał jej brat Donghae biorąc ostatnie pudełko z jej pokoju.

"Tak, jestem gotowa" Dong Hee starła łzy, wciąż pociągając nosem.

Ostatni raz spojrzała na swoją okolice na której mieszkała 19 lat, zanim wsiadła do samochodu, który prowadził jej ojciec.

Minęli wiele niezapomnianych miejsc, nie mówiąc o jej szkole.

"Ciekawe co robi teraz Jihoon?" To była myśl, która pojawiła się w jej głowie.

Chciała wstąpić do szkoły i uściskać Jinyounga ostatni raz, ale nie chciała też natknąć się na Jihoona. Postanowiła więc nie zaczynać dramatu i po prostu cicho odejść, mimo że i tak rozpocznie się gorąca drama.

"Kochanie, jesteś pewna, że chcesz odejść bez pożegnania z przyjaciółmi? To znaczy, Jinyoung może bardzo tęsknić, z powodu twojego odejścia" Jej mama martwiła się o jej emocje.

" W porządku, mamo. Będę kontaktować się z nim dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Poza tym, on jest jedynym przyjacielem, jakiego mam. Więc nie ma potrzeby, żeby się zatrzymać." skłamała.

Nadal miała trzech innych przyjaciół, których nie zdążyła pożegnać, ale nieważne. I tak zaczną ją niedługo szukać.

Właśnie wtedy otrzymała telefon od Baejina.

" Yah! Jeszcze nie pojechałam tak daleko. Już się za mną stęskniłeś?" zaśmiała się przez telefon.

"Też cię kocham."

Znała ten głos i na pewno nie był to głos Jinyounga.

"J-Jihoon?" Jej głos się załamał, przez co jej ojciec zatrzymał samochód.

"Księżniczko, Jihoon przepraszaaa"  Mówił słodkim głosem.

"Ji-Jihoon-ah..."

Słyszała jak Jihoon wzdycha na drugiej linii.

"Dong Hee - yah, przepraszam. Przepraszam, że nie chroniłem naszego związku. Przepraszam, że nie byłem wystarczająco silny, kiedy Yoojung stanęła między nami. Zostałem przez nią oślepiony. Zakończyłem nasz związek, ponieważ wiedziałem, że prędzej, czy później cię zranię. Nie chciałem widzieć, żeby osoba, którą kochałem, została zraniona. Byłem wściekły, widząc Jinyounga będącego blisko ciebie i ciebie coraz bardziej na nim polegającą. Nie znienawidziłem go, sam dał mi odwagę, abym cię przeprosił."

DongHee zamilkła. Nawet jej rodzice i brat milczeli, ponieważ przełączyła telefon na głośnik, co sprawiło, że byli oszołomieni, słysząc głos Jihoona zamiast głosu Jinyounga.

"Rozłączam się. Wyślij mi wiadomość głosową, gdy tylko tam dotrzesz. Do widzenia.

Jihoon rozłączył się. DongHee uśmiechnęłaś się szeroko, wpatrując się w telefon, przez co Donghae poczuł się niezręcznie.

" Co teraz? Musisz czekać, aż twój bohaterski chłopak wróci?" spytał Donghae, sącząc swoją latte.

- Tak, będę na niego czekała i uderzę go w głowę za to, że mówił do mnie nieformalnie i nazywał mnie Donghee zamiast Noona.

Donghae wybuchł śmiechem na cały samochód, ale to prawda. Uderzy go po głowie za nieformalną mowę.

"Awww ~ Moja mała córeczka" - zagruchał jej ojciec, odpadalając samochód, aby kontynuować podróż do nowej dzielnicy.