Peirce Of Blade

CHAPTER 4

Ashtrid (a.k.a Yukine) POV:

Lakad dito lakad doon, yun lang  ang ginagawa ko sa park walang pinag bisihan yun lang tsk, i think i need a rest, naghanap ako nang bench for seat, at may nakita akong bench na walang tao at walang mag didisturbo sakin salamat, naman.

Naglakad nako papunta dun at umopu, tinanggal kona din ang mask i sigh, and close my eyes, napa isip ako ano pala ang uniform ko?.

The realization hit me

Napa tampal naman ako sa noo ko, ang sarili kong school hindi ko alam ang uniform?, Ganun naba ako ka tamad para hindi ko malaman kong anong klaseng uniforme? Tsk!.

Kuniha ko sa pocket ko ang cp ko at tinawagan si kumag.

Sinagot naman nya.

" E-ey boss, b-balita ko b-alik iskwela ka daw?" Dark

" YEAH" madiin kong sabi,mag tutuos tayo mamaya.

" Ow, So we are in a same school boss" chill niyang sabi. Oh i forgot it nasa school ko sila nag-aaral, oo silang lahat hindi kagaya ko na home schooling lang, I don't know how to be,  being simple student or what.

Hindi ko pinansin ang sinabi nya sahalip uutosan ko sya, yan ang parusa nya, di naman ako masyadong harsh kong yan ang iniisip nyo, kapag malaki na ang kasalanan nila sakin there are in my torture room, wag lang masyadong pa close sakin, kapag,,di tayo close.

" Ready my uniform,ID and library card, i need it in two days,if tapos kana gave it to butler Nick"

One of my butler, dalawa lang ang butler ko pagkatiwalaan naman sila,bago kopa sila ni hire,pina investigate ko sila bago pumasok sa pamamahay ko.

" Really? Yes!!,akala ko parusahan moko" masaya nyang sabi hindi pala sigaw pala, ugh sumakit bigla ang eardrum ko.

" TSK!"  Yun lang at binaba ang tawag.

Napatingin ako sa paligid ko, may pamilyang nag picnic at may mga batang naglalaro, mag kasintahang nag di date yuck gross nag halikan pa yuck, pero ang nagpapa wala nang maaliwalas kong mukha ay ang.

Mag kumpletong pamilya nagtatawanan, Ngumi ngiti at masayang kumakain, tinitigan ko lang sila at nag iwas nadin, i feel like   sad?, Nalulungkot ba ako? Kasi wala na akong pamilya  wala nang nagmamahal sakin, at hindi ko na din maramdaman ang tunay napagmamahal hindi ko din maramdaman na may nag-alala sakin.

Bata pako hindi ko yan naramdaman, kasi para na akong preso,hindi kodin naranasan ang maglaro,ang Ngumiti ako at hindi ko din naranasan ang mag bonding kami nang mommy at daddy, parati silang busy.

Nge diko naranasan kong pano Ngumiti o makipag kaibigan, yung kaibigan ko ngayon Sila lang naman ang nagkipag kaibigan sakin, di sana ako sasama sa kanila kong di dahil ni lolo.

Sabi ni lolo magki pagkaibigan daw ako sa kanila eh hindi nga ako friendly tsk,so go with the flow lang ako.

Napatigil ako sapag iisip nang may biglang kumalabit sakin, napatingin ako sa taas, wala namang tao. Baka nag imagine  lang ako.

" Ey ate?"  Napatingin ako sa baba, ahh bata pala ang nagkalabit sakin, malungkot yung mata nya she have a black hair and a brown eyes, makinis ang skin nya just like mine, she wear a pink light dress and   naka head band  color pink.

Naka pony tile ang buhok, yuck to pinky ehh, i think these kid 8 year old or 7.

" What?" Cold kong sabi.