ရာသီဥတုက ခပ္မႈိင္းမိႈင္း . . .
တစ္ခ်က္ခ်က္ ေလျပင္းေတြေၾကာင့္ မိုးစက္ေတြက လာလာစင္တယ္ ။
ဒီလိုဘဲ kyotoရဲ႕ ရာသီဥတုက ပံုမွန္မရွိဘူး ။
ထီးအျဖဴေလးတစ္လက္က ႏွစ္ေယာက္သားကို မိုးစက္ေတြဆီကေန လံုလံုေလာက္ေလာက္အကာအကြယ္မေပးႏိုင္ဘူး။
အကို႕ဟိုဘက္ပုခံုးတစ္စြန္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ဒီဘက္ပုခံုးတစ္စက အက်ီက ေရေတြစိုျပီး အသားနဲ႕ေတာင္ကပ္ေနျပီ။
ဒီေက်ာင္းမွာ အေပါင္းအသင္းမရွိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကိုငဲ့တဲ့ အကိုက ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္ ..
အရင္က ရွိခဲ့တဲ့ဆက္ဆံေရးထက္ပိုတိုးလို႕ ~
အကို႕အေပၚရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေထာင့္တစ္ေနရာမွာသိုဝွက္ထားရင္း ကြ်န္ေတာ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ အကို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း၊ ညီငယ္ေလးအျဖစ္ က်ရာဇာတ္ရုပ္ကိုထမ္းေဆာင္တယ္။
မေတြ႕ရတဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ အကိုကအမ်ားၾကီးပိန္သြားတယ္
အရင္လို ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြမရွိေတာ့ဘူး ၊ ခပ္ျပည့္ျပည့္ရွိတဲ့ မ်က္ႏွာက ေခ်ာင္က်သြားျပီး ေမးရိုးေတြ အေသအသပ္ က်က်နန ေပၚလာတဲ့အထိဘဲ ။
ပိုေယာက်္ားပီသ ၊ ပိုေခ်ာလာတဲ့အကိုက ကြ်န္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္ေစတယ္ ...
အကို႕ကို တျခားတစ္ေယာက္လက္ထဲ ခပ္လြယ္လြယ္ မထည့္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးဘူး .
သတိလက္လြတ္ေငးေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က အကို ရုတ္တရတ္ ကိုယ္နဲ႕တိုက္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါ အုတ္ျပားေတြစီခင္းထားတဲ့ လမ္းမေပၚ ဖင္ထိုင္ရက္ျပဳတ္က်ေတာ့တာဘဲ !
အကိုက မ်က္လံုးေလးျပဴးသြားရင္း ျပာျပာသလဲလာထူတယ္ .
"ဝမ္ ရလား ... ကိုကိုက မင္းေတာင့္ခံထားတယ္ ထင္လို႕"
မ်က္ႏွာေလး မသက္မသာနဲ႕ လက္ကမ္းေပးေနတဲ့ ကိုကို႕ကို
စခ်င္ေပမယ့္ မစရက္ဘူး
အထက္တန္းႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ ကိုကို႕အေပၚ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္က ကိုကိုဟာ သန္မာတယ္ ၊ ဂ်င္လိုမႊတ္ေနေအာင္လည္တဲ့ လူလည္ေလးေပါ့ ... တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ မွားမွန္း ကိုကိုနဲ႕အနီးကပ္ေပါင္းၾကည့္ျပီးမွ သိလာတယ္ ..
YOU ARE READING
Page Fifteen
Fanfictionပုန္းကြယ္ေနတဲ့ေၾကာင္ေလးေတြက ပိုရွာရခက္တယ္ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ကြောင်လေးတွေက ပိုရှာရခက်တယ် Yizhan
