Imaginary hero (on hold)

Tweede proloog

De tweede proloog, Ralph:

Al dagen zaten wij weerwolven en andere wezens hier, in de NHFTS. Ook al mochten we van geluk spreken dat we nog leven, was ik toch teleurgesteld. Ik had in mijn leven al veel bereikt. Zoals koning worden en veel veldslagen winnen. Het enige wat ik nog niet had is een mate. Maarja, dat kon nu waarschijnlijk ook niet meer nu bijna elke, waaronder mijn waarschijnlijke mate, weerwolf is gedood. En nu verlies ik een veldslag! Man, wat was ik teleurgesteld in mezelf. En nu zat ik hier met de machtigste groepen bij elkaar. In het Metament. Een groot experiment. Ik was benieuwd wat er gebeurt als er vampieren komen. Ik ga er van uit dat ze komen, want we hebben nu al bijna alle wezens en er staat zo'n groot kasteel, precies gemaakt voor vampieren. We hebben; Weerwolven, weerkatten, gedaanteverwisselaars, heksen, elfen, feeën, nimfen, meerminnen en -mannen en misschien nog wel meer. Ik kon het niet meer bijhouden. Er zaten dan ook veel mensen, ik bedoel wezens, hier in het reservaat. Een stuk of 50.000 schat ik.
Er was woongelegenheid voor iedereen, en ook veel leegstaande gebouwen in het midden van het reservaat. Ik denk dat dat een soort centrum is. Ook een groot gebouw dat lijkt op een school.
Dit reservaat was precies ingericht alsof ze wisten dat wij kwamen. Een kleine gemeenschap aan huizen met een grote villa, daar zeiden ze dat de weerwolven moesten leven. Ik had al kennisgemaakt met de weerkatten, de gedaanteverwisselaars, de meermin en -mannen, de nimfen en de feeën. Zij kregen ook hun plek toegewezen door de mannen van het metament. Met de heksen en elfen had ik nog niet gesproken, die zaten verscholen in het bos. Eerst wilde ik proberen te ontsnappen, maar er zit een soort magische kooi over ons heen, daardoor kan je toch niet, en er staat ook een groot hek. Met stroom, zo'n 1000 volt.
Ik staarde naar de lucht en hoorde gestommel, zouden het de jagers zijn?
Een groot futuristisch vliegtuig zweefde de koepel binnen. De weerwolven en ik rende een stuk weg, anders plette het vliegtuig ons. Na een paar seconden stond het vliegtuig op de grond. Een klep ging open en zand vloog weg. Eerst kwamen de jagers naar buiten, gevolgd door de bloedzuigers die ik al had verwacht.
Ziron stapte uit. Ook al ben ik alpha, die man blijft me intimideren, met een strakke kaaklijn, grijsblauwe ogen, en een breed postuur. Ik denk dat hij net zo sterk is als een jonge omega. Want ja, de meeste weerwolven zijn nu eenmaal sterker dan mensen.
'Beste wezens,' begon Ziron tegen alle wezens die inmiddels er omheen stonden. 'Dit is de laatste keer dat jullie mij zien, de wereld is nu veilig en we leggen alles vast op de camera's om te kijken of het gaat lukken. Voor iedereen is woongelegenheid, recreatie en de gelegenheid om voorzieningen te maken geregeld. Jullie kunnen voorzieningen krijgen door ze zelf te kweken zoals dieren houden en gewassen verbouwen. Er is ook een gemeentehuis voor jullie geregeld. Als jullie ons gewassen en spreuken leveren krijgen jullie goederen naar keuze. Oh en vergeet niet; jullie moeten dankbaar zijn dat we jullie sparen dus waag het niet om uit te breken want dan word je geëxecuteerd.'
Ziron keek ons allemaal nog even streng aan en stapte in het vliegtuig. De klep ging dicht en het vliegtuig steeg op. Met een zoevend geluid vloog het vliegtuig héél snel weg. Verbijsterd keken alle wezens naar de nieuwkomers die zich ongemakkelijk begonnen te voelen. Omdat ik zo'n beetje de meeste macht had beval ik om de weerwolven de vampieren te ontketenen.
Ik liep naar een vrouw toe die nog vastgebonden was. Ze had een kroon op en droeg een mooie jurk. Dat moest hun koningin zijn.
Ik pakte haar handen vast en zij keek op. Er schoot meteen een woord door mijn hoofd en iets in me zei dat ik het hardop moest zeggen dus deed ik dat maar. Ik mompelde 'mate'