Somewhere in New Lucban

Simula

The moon shines bright tonight as usual. As the cold wind blew my skin, I hugged myself and whispered, "You are the moon throughout the dark night. You lit the darkness in me. Thank you."

Kanina pa ako nakaupo dito sa may New Lucban, pinagmamasdan ko ang mga ilaw na nanggaling sa mga poste ng ilaw sa mas mababang parte sa siyudad ng Baguio. At hindi ko maitatanggi ang gandang dulot nito sa aking mga mata. Na tila ba nagsasabi sa akin na hindi papaawat ang mga ilaw na ito kahit gaano man kadilim ang gabi.

Mas nalungkot lang ako sa nakita ko. Napapa-sana all na lang ako dito. I mean, buti pa 'tong lugar na 'to, nagliliwanag. Tila ba walang problema at tila kay payapa.

Ilang taon na nga ba? Isa? Dalawa? Tatlo?" bilang ko. "Ah apat na taon na pala simula nung mawala siya sa akin." bulong ko sarili at mas niyakap pa ang sarili at nanatiling ganoon ang ayos hanggang sa maisipan ko nang bumalik sa apartment ko.

Balak ko naman nang bumili talaga ng condo ko. Ewan ko ba kung bakit hanggang ngayon hindi ko pa rin nabibili yung condo unit na nagustuhan ko sa Mega Tower. May ipon naman na ako. Ano pa ba ang hinihintay ko?

Tatakbo na sana ako para makisabay sa kuyang tumatawid sa pedestrian crossing, nghnit napatigil ako sa pagtakbo nang maaninag konkung sino yung kuyang yun.

Lord, eto po ba yung rason kung bakit 'di kon pa po nabili yung unit? Bakit naman po ngayon pa? Sorry po ha? Ang sakit pa din po kasi.

"Avi! Tara na a! Takot ka na naman bang tumawid?" tanong niya sa akin. "A-ah? Hindi 'no!" pagsisinungaling ko.

"Ano ba 'tong nga ala-alang 'to! Pambihira naman o!" pagalit kong sabi sa sarili habang pinupunasan ang mga luhang dumadaloy sa aking mata. Ngunit napatigil ako nang nakita ko ang isang pares ng mga matang nakatingin sa akin.