🌈Rainbow day🌈

🌹Миний хайр🌹

Энэ бүх утга учиргүй хэрэг нэг тийшээгээ шийдэгдэж ордонд одоо л нэг амар жимэр боллоо хааны сэтгэл ч их чилээрхэж инүд хааны сэнтийг нь өвлүүлж өгөхөөс өмнө ордны харуул хамгаалалтыг өндөржүүлэхээр болов дотроосоо ч гаднаасаа ч гэсэн

_________________

Энэ хооронд инү ханхүү Мирэд сэтгэлээ илчилхээр шийдэн төлөвлөгөө боловсруулахын тулд найз гэх Ким овогт мөн Пак овогттой хамт сууна

Мирэ бусдаас өөр нэгэн тул өөрт нь тохирох зүйл байх хэрэгтэй гэхдээ түүнийг эмэгтэй хүн гэдгийг нь ч умартаж болохгүй үүний үндсэн дээр тэдний толгойд юу ч орж ирсэнгүй яаж мирэд сэтгэлээ илчлэх вэ? гэх энэ асуултыг Инү өөрөөсөө бүтэн долоо хоног бодлогшрон асууна гэвч  түүний толгойд юу ч алга

Инү арга барагдан аавтайгаа ярихаар болж ааваасаа ээжид нь яаж сэтгэлээ илчилсэн талаар нь ярилцаж түрхэн зуур ч болов аавынхаа сэтгэлийг өргөв

хаан: миний хүү хэрвээ чамд юу ч орж ирэхгүй бол зүгээр очоод хэлчих тэрхэн үедээ хэцүү боловч гэсэн юм бэлдэж бүтэлгүйтэж удаж хайртай хүнээ алдсанаас дээр

Инү: та энийг бүтнэ  гэж бодож байна уу? надад нэг л хэцүү байгаад байна

хаан: хэрэв чи хайртай хүндээ сэтгэлээ илчилж чадахгүй бол ирээдүйд чи яаж хаан болох гэсэн хүн бэ( шоолонгүй мэт боловч хурцалсан өнгөөр хэлэв)

Инү: за тэгвэл би зүрх шулуудан хийе гэснээ хийлээ шүү гээд гараад явлаа

түнийг ийм байдалтай байхыг харсан хаан ихэд инээн хүүгээ ямар том болсоныг гайхна

Инүгийн толгойд зүгээр л очоод хэлчихвэл Мирэ яаж хүлээж авах бол тэр ч гэсэн адилхан надад сэтгэлтэй болов уу? Гээд л их л бодол эргэлдэн сандран нэг мэдэхэд Мирэгийн байх ордны өмнө ирсэн байлаа. Гэнэт л хаалга онгойход Мирэ мөн Инү бие биенийгээ харан цочсон нь тэр байв
Үнэндээ Мирэ ч мөн адил зориглон Инүд сэтгэлээ илчлэхээр шийдэн гүйх шахуу гарсан нь тэр байсан билээ. Бие биенийхээ төлөө гэх энэ залуухан хайр ямар хүчтэй гэж санана үнэхээр үгээр илэрхийлж баршгүй
Хэлэх гээд хэлж чадахгүй хоёул газар ширтэн хааяа нэг бие бие рүүгээ харна гэнэтхэн л Инү ам нээн гэнэт л баахан юм нурших нь түүнд сэтгэлээ илчилж буй нь билээ тэр үед Мирэ зог туссан ч гэсэн тэр хоёр инээлдэн энэхүү эвгүй байдлыг эвдэх нь өхөөрдмөөр Мирэ ч мөн ам нээж өөрийн хэлэх гэж байснаа хэлэхэд Инү өөртөө мэдэгдэлгүй үлдээсэн тэр бугуйвчийг харуулан Мирэгээс чи энийг санаж байна уу чамд би ягаан өнгөтэйг өгснийг гээд яг л жаахан хүүхэд шинэ тоглоомоо гайхуулж буй мэт бахархалтай нь аргагүй хэлэх аж түүний энэ өөртөө итгэлтэй хэрнээ өхөөрдөм царайг нь Мирэ харчхаад инээдээ барьж дийлэлгүй инээд алдах нь Инүгийн хувьд аз жаргалаар бялхсан мөчүүдийнх нь нэг бөгөөд Инүд хангалттай инээмсэглэлийг нүүрэн дээр нь гаргаж байв удаан инээлдсэний эцэст тэдний хацар өвдөн ёолно гэхдээ ээ аз жаргалтай мөч юм
Инү: за тэгвэл би ингээд явъя даа орой болчихож Мирэ чи одоо амар даа маргааш би ирж хоёулаа цэцэрлэгээр зугаалцгаая
Мирэ: тэгвэл би ингээд оръё доо та болгоомжтой яваарай
Гээд дотогш орохоор алхахдаа гэнэт л гүйж ирээд Инүгийн хацар дээр үнс чихээд гүйгээд оров
Инүд энэ мэдрэмж таалагдсан бололтой жижигхэн инээмсэглэл тодруулан алхана
Дотогш орсны дараа Мирэ яг юу хийчихсэнээ гайхан хана налан сууна харин нөгөө талд нь Инү цаанаасаа ичингүйрэн хацар нь улайн хэвтэнэ
(нөгөө Ду Бонсун дээр гардаг Ан Минхюг орон дээрээ инээгээд хэвдэг тэр хэсэг шиг гээд бодоход болно)