Nefesten
Kucağımda Denizle birlikte hastane koridorunda
ağlıyorduk.Tahiri ameliyata alalı iki saat olmuştu.
Denizi susturmaya çalışmıyordum çünkü bende
susamıyordum ki.
Nasıl böyle oldu hiç bi fikrim yok.Ama yüksek
bi yerden düştüğü belliydi.Birden aklıma gelen
fikirle Denize döndüm.Yüzünü avuçlarımın
arasına alıp boynumdan çıkarttım.
"Prensesim baban çok yüksek bi yerden mi düştü?
Gördün mü sen?"Dedim korka korka.Eğer ki
gördüyse daha kötü.Konuşmak yerine kafasını
olumsuz anlamda salladı.Bi oh çekip saçlarından
öptüm.
"Amcanlar yok muydu orda?"Dedim az da olsa
ağlamam dinmişti.Ama hala yanaklarımdan yaşlar
düşüyordu.Denizinde sakinleşmesi gerekiyordu.
"İkiz amcalayım gemileyle gitmişler.Muftasa am-
camda oyda deyildi."Diyip kafamı boynuma
gömdü.Sımsıkı sarılarak boynunu öptüm.Birden
koridorda gürültü koptu,Kafamı oraya çevirdiğimde
bizimkiler koşarak geliyorlardı.Ayağa kalkıcak
gücüm yoktu.Yanıma geldiklerinde,herkes
ağlıyordu.
"Nefes noldu kuzum?"dedi Asiye abla telaşla.
Dudaklarımı büzdüm bilmiyorum der gibi.
Ağlamaya devam ettim.
"B-bilmiyorum bende abla,birden hastaneye
geldi anlamadım bende.K-kafa travması varmış,
yüksekten düştü büyük ihtimalle.Bende hiç
bişey bilmiyorum ablam.Çok kötüydü çook!"
Dedim hıçkırarak.Hemen bana sarılıp kafamı
göğsüne yasladı.
"Bacum."Dedi bi erkek sesi.Hafif kafamı kaldır-
dığımda Mustafa abiyi gördüm,mavi gözleri
kıpkırmızıydı.
"Abiii"Dedim hıçkırarak.Sırtımı okşayıp,boynumda
ağlayan Denizi kucağımdan aldı.
Asiye ablanın göğsünden kafamı kaldırıp,zor da
olsa ayağa kalktım.Mustafa abinin karşısına
geçip sertçe gözyaşlarımı sildim.
"Kr-kreyden mi düşmüş abi?!"Dedim sertçe.
Cevabından korkuyordum.Çünkü babası da
kreynden düşüp ölmüştü.Kafasını eğdi.
Yumruklarımı sıktım.
"A-abii!Eğme kafanı söyle!"Dedim dişlerimin
arasından tıslayarak.Kafasını kaldırıp,olumlu
anlamda salladı.İşte o an çıldırmıştım,kimse
umrumda değildi.
Duvarlara yumruk atmaya başladım.Aynı zamanda
da bağırıyordum."Dedim ben çıkma o lanet şeyin
üstüne!!Defalarca kez dedim!!Yine çıktı onun
tepesine!!!"Bu sefer ameliyathanenin kapısına
vuruyordum.Tahire hitaben konuşuyordum.
"BENİ DUY KALELİ!!BURDAN SAĞ SALİM
ÇIKMAZSAN HAYATIM BOYUNCA AFFETMEM
SENİ!!!DUYDUN MU BENİİ!!Affetmem...
Affetmem.."Yavaş yavaş yere çöküyordum,
ağlamaktan gözlerim ağrıyordu.Bağırmaktan
boğazlarım acıyordu.Ama Tahir yoktu,gelmiyordu.
Kapıya vuruyordum hala,ama önceki gibi sert değil
artık yavaş vuruyordum.Gücüm tükenmişti.
Tahirsiz zaten gücüm yoktu ki.Onsuz ben bi
hiçim.Muhtacım Tahire.Varlığına,nefesine,
sesine..Her şeyine muhtacım onun.
Yanağımı kapıya yaslayıp hıçkırmaya başladım.
Sırtımda minik bi el hissettim.İrkilerek arkama
baktığımda küçük kızım kollarını açmış bana bakı-
yordu.Yeşil gözleri kıpkırmızı olmuştu onunda.
Kolundan tutup kendime çektim.Hemen kucağıma
oturup sarıldı.Birbirimize sarılarak ağlamaya
başladık.Sadece Deniz vardı güç alabileceğim,
diğer meleklerim yanımda yoklardı.
"A-anne,ben aşkımı istiyorum."Dedi hıçkırarak.
Saçlarını öpüp,gözlerimi sildim."Gelicek aşkın,
annem.Gelicek."Dedim kendime bastırırken.
İnşallah gelicek inşallah.
Biz öylece dururken birden kapı açıldı,tam arkaya
doğru düşecekken biri sırtımdan tuttu.
Hemen kafamı kaldırıp baktığımda maskeli
Ebru karşılamıştı.Yavaşça ayağa kalkıp karşısına
dikildim.Denizde paçama yapışmıştı.
