حب بلا نهايه ❤

النظره الاولى

Part 2..

اميره:انتى كل يوم كده يا نايا تأخير
نايا :اعمل اى يا بنتى بيروح علياا نومه
اميره:فى اخترااع اسمو منبه يا روحى
نايا:بظبطو بيرن بصحى اقفلو واكمل نوم عادى يا روحى
اميره:اوف منك
نايا:حببتى ..يلا بقاا نروح ناكل حاجه انا على لحم بطنى
اميره:اهو هو ده كل الى انتى فلحه فى
نايا:خليك ايزى يا عزيزى

بعد انتهاء اليوم الدراسى كانت نايا تودع صديقتها اميره وتركب عربيه الاجره

نايا:مامامااااا فينك يا حب
ولاء:روحى انا هناا
نايا :اى ده بتعملى اى
ولاء:بعمل الاكل يلا روحى غيرى هدومك وتعالى عشان نتغدى
نايا:ماشى يا مامى يا حلوى انتى
ذهبت نايا لتغير ملابسهاا وجلست مع والدتها على مائده الطعاام
نايا وهى تتزوق بتمتع:اى الاكل الحلو ده بجد
ولاء:يا بكااشه ده بتنجان
نايا:لا منتى بتعملى البتنجاان قمر زيك يا لولو
ولاء:طب كلى كلى يا بكاشه

تناولت نايا الطعام وذهبت لكى تأخذ قيلوله الصبااح وبعد استيقاظها

نايا:ماما انا نزله اتمشى شويه وممكن ابقا اقعد اشرب القهوه فى الكافيه الى على البحر
ولاء:ماشى يا روحى بس متتأخريش
نايا:ماشى يا قمرى

نزلت نايا لكى تشم الهواء النقى وتسمع صوت ضجيج الامواج على كورنيش الاسكنداريه الجميل الذى لا يوجد له مثيل
وبعد فتره من المشى وصلت الى الكافيه الذى تحب هدؤه المعتااد
دلفت نايا الى الكافيه الممتلئ بلناس ومع ذالك هادئ  ظلت تنظر بعيونهاا البنيتاان الى مكان فارغ حتى وجدت مقعد فى اخر الكافيه
ذهبت وجلست عليه لكى تطلب القهوه وتستمتع بقرأه كتابها الجديد
نايا:احمد ممكن كوبايه قهوه حلوى كده
احمد الجارسون:انتى تأمرى
ظلت شاارده فى كتابها الذى تتتابع احداثه حيث يلتقى البطل بلبطله
..لو سمحت
استيقظت نايا من شرودها على صوت رجولى
نايا:نعم!!
الرجل:لو سمحت مفيش مكان فاضى خالص غير الكرسى الى قدام حضرتك ده لو بس تسمحيلى اعد مع حضرتك
نايا بعد تفكير :اتفضل
الرجل:اسف والله بس سدقينى مش هزعجك خالص
نايا:لا طبعاا عادى اتفضل
ظلت نايا تشرب القهوه وشارده فى احداث قصتهاا
الرجل:اسمو اى الكتاب ده
نايا"بابتسامه:اسمو اعشقها
الرجل:وحلو
سرحت نايا فى الاحدااث الممتعه التى فاتت :ده قمررر
الرجل:بضحك:للدرجادى
نايا:اوى
الرجل:طب متقوليلى بيحكى عن اى
نايا:بص هو بيتكلم عن واحد كان ..
وتذكرت انها سوف تدخل معه فى حوار وهى لا تعرفه
نايا:احمد الحسااب لو سمحت
الراجل:هو انا ديقتك فى حاجه
نايا"بتعصب:انت تعرفنى اصلا عشان تتكلم معاياا
الرجل:انا اسف بجد مكنش قصدى خليكى انتى انا ماشى
دفعت نايا الحسااب بسرعه وأسرعت للخارج تحدث نفسها عما حدث:انتى مجنونه ازاى تكلمى واحد متعرفهوش ولا يعرفك اول ما قلك احكيلى كنتى هتحكيلو على طول كده لا بجد انتى فظيييعه انتى تروحى احسلك بدل ما ترتكبى مصيبه اكبر

ذهبت نايا الى المنزل وهى ماذالك تعاتب نفسها عما حدث اليوم
ولاء:اى يا وحى مالك
نايا:مفيش يا ماما انا تعباانه شويه بس هدخل اناام
ولاء:طب مش هتتعشى يا حببتى
نايا:لا لا هناام عشان اعرف اصحى بدرى الصبح اليوم طويل
ولاء:ماشى يا حببتى تصبحى على خيررر

ذهبت نايا الى النوم لكى تستيقظ باكرااا

وفى مكااان اخر يسهر شااب فى سن 22 يفكر فى الفتااه التى قابلهاا اليوم :ماالك يا عم هى شغلاااك اوى كده لى دانت شوفتها  10 دقايق ..ل لا لا لا انت شكلك اتجننت انت تناام احسلك

فى صبااح اليوم التالى كل منهم يستيقظ من نومه على منبهه الخااص

ناياا:ماما انااا خلصت
ولاء:طب متفطرى معاياا يا حببتى
نايا:لا انا اتأخرت جاامد واميره عماااله ترن
ولاء:طيب يا روحى سلاام
نايا:بااى
نزلت نايا على استعجاال وهى تسمع رنين هاتفهاا المستمر
نايا:خلاااص يا اميرا نزلت يا حببتى
وكانت سوف تخطو الشارع وهى مندمجه مع هاتفها

كان امير يسوق بسرعه فائقه لكى لا يتأخر على عمله حتى وجد فتااه تخطو الشارع بهدؤ فأوقف العربه بسرعه حتى لا يصتدم بهاا
نظرت نايا حتى وجدت السيااره التى وقفت
نايا بشهقه:انت اتجننت متحااسب
امير"بعصبيه:منتى يا انسه الى بتتدلعى ومشيه تتكلميلى فى التلفون
نايا"بعصبيه:انت الى اعمى
خرج امير من سياارته بعصبيه:لا احترمى الفااظك يا..
حتى وقفت الكلمه على لسااانه ليجدهااا فتاااه الامس ..
يتبع
بقلمى..