how he changed my life

hoofdstuk 1

lieve Lucas,

ken je het gevoel alsof er niks anders op de wereld is dan haat en geweld en verdriet, het gevoel alsof je helemaal leeg bent, gevoelloos. Dat gevoel heb ik al sinds jij weg bent. Zal er ooit nog iemand van mij houden. Naar mij kijken zoals de meiden op school naar hun vriendje kijken. Mij troosten na een zware dag. Mij beschermen tegen de klauwen van mama. Zal er ooit iemand genoeg om mij geven om te zeggen dat het op een dag allemaal goed zal komen, dat de zon schijnt achter de wolken. Dat er licht schijnt in het duister. Ik hoop het maar. Ik hou deze manier van leven niet lang meer vol. Ik ben kapot, gebroken.

'Maeve, kom naar beneden nu!' Schreeuwde mijn moeder naar mij. En aan haar stem te horen had ze een slechte bui wat betekende dat het voor mij slecht zal aflopen. 'MAEVE NU!' Schreeuwde mijn moeder 'Ik kom al mama ik struikelde over mijn boeken.' Zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat mijn moeder tegen mij schreeuwt. 'Ruim dan ook je spullen eens op lui varken. En schiet op anders kom je te laat op je werk.' 'Ik moet tot laat werken vandaag dus ik zal pas laat thuis zijn,' zei ik tegen haar ' Oke prima en werk die blauwe plekken weg voor je gaat.' Zei ze ' Oké mama.' Zei ik en ik liep naar haar toe om haar een knuffel te geven maar ze deinsde achteruit ' daar is geen tijd voor schiet op' ik knikte en liep naar boven om de blauwe plekken weg te werken en ging vervolgens naar snel naar mijn werk.

'Hallo Maeve, wat ben jij laat, is alles oké?' Vroeg meneer Silver, de baas van de biblioshop,- een bibliotheek waar je ook boeken kan kopen-. 'Sorry ik was aan het lezen en ging zo in het verhaal op dat ik de tijd ben vergeten' Zei ik met een verontschuldigende glimlach. 'Aha de kracht van een goed boek, met wie ging je dit keer op avontuur?' vroeg hij. 'Met Clarke Griffin en de rest van de 100!' zei ik en ik werd gelijk weer enthousiast. 'Maar die heb je toch al vaker gelezen?' 'Ja klopt maar het is mijn lievelingsboek!' Zei ik tegen hem. Meneer Silver begon te lachen, 'Weet je wat, je hebt mij de afgelopen weken zo goed geholpen, en zo vaak overgewerkt, hou dat boek maar!, Er is toch niemand die het leest.' Vol ongeloof staarde ik meneer Silver aan en vroeg hem 'Echt waar!?' Knikte, waarna ik naar hem toe rende en hem knuffelde. Maar al snel bedacht ik mij dat het misschien ongepast is om je baas te knuffelen en deed daarom een stap achteruit, en keek hem voorzichtig aan. Meneer Silver stond echter te lachen, 'Het is al goed hoor, en je mag mij gewoon Felix noemen hoor. ik knikte waarna hij verder ging ' heb je soms zijn in een kopje thee? Het is nu toch nog niet druk.' ik knikte 'Graag, ik ga wel eerst alvast de nieuwe boeken uit het magazijn opruimen.' 'Is goed, kom maar naar de personeelskamer als je klaar bent.' zei meneer Silver. waarna we allebei een andere kant op liepen.

Ik was net bezig met de laatste boeken opruimen op de bovenste planken van de boekenkast te zetten toen ik iemand hoorde roepen 'Hallo, is daar iemand?'. ik grinnikte zachtjes want de jongen stond recht onder mij. 'Ik kom al!' riep ik, en de jongen keek zoekend om zich heen. 'Hier boven!' zei ik. 'Wat doe jij daar nu weer?' vroeg hij toen hij mij zag 'Ik zet de boeken terug' zei ik en ik liet mij vervolgens van de trap af glijden, de jongen zette een stap opzij, maar daardoor lande ik verkeerd en knalde tegen de jongen aan. Daardoor verloor hij ook zijn evenwicht, en daar lag ik dan, ik keek de jongen aan en kwam er tot mijn grote verbazing achter dat de jongen best knap was. Ik staarde in zijn ogen, en damn oprecht het waren de mooiste ogen die er bestaan. ik had het gevoel dat ik erin verdronk. 'Geniet je van het uitzicht?' zei de jongen lachend, al blozend stond ik op maar zodra ik stond viel ik bijna gelijk weer voorover. Maar ik raakte de grond niet, want de jongen had me opgevangen en nu lag ik in zijn armen.

Na een paar minuten stond ik op en bleef dit keer wel staan. 'Gaat het?' vroeg de jongen bezorgd. 'Ja hoor, ik ben gewoon erg onhandig denk ik' de jongen moest lachen 'Ach zijn we dat niet allemaal een beetje?' ik glimlachte 'dat is waar, hoe dan ook, wilde je iets vragen?' vroeg ik, O ja, mijn zusje is binnenkort jarig en wilt graag een nieuw boek, maar ik heb geen idee wat een goed boek voor haar is, kan jij mij misschien helpen? Ik knikte tuurlijk, hoe oud is je zus en welk genre boek vind ze leuk? vroeg ik hem Mijn zusje word vijftien en ze houdt erg van Fantasy en Sci-fi. Zei hij. even denken, zei ik tegen hem. na een paar minuten wist ik het en ging ik doelgericht op zoek naar boeken.

Na zeker 10 minuten te hebben gezocht liep ik terug naar de jongen, en legde de boeken die ik had meegenomen op de tafel voor mij. dit zijn de meest populaire fantasy en sci-fi boeken, maar er zitten ook een paar favorieten van mij tussen. Zei ik, de jongen keek naar de boeken alsof het vreemde aliens waren, zich duidelijk nog steeds geen raad wetend over welk boek hij moest kiezen. Na een paar minuten vroeg hij aan mij Welke zou jij kiezen? ik twijfelde of ik de optie die in mijn hoofd opkwam zou noemen en besloot naar een paar minuten dat het het beste was wat ik nu kon doen. Dus liep ik naar de kast met gereserveerde boeken en kwam terug met De 100. Dit is mijn favoriet, ik had hem eigenlijk voor mijzelf apart gelegd, maar ik heb hem toch al gelezen en ik kan hem altijd nog bij bestellen. Zei ik Weet je het zeker? vroeg de jongen verbaasd. Ik knikte heel zeker, ik ben en van de weinige die het nog leest, en heb er veel plezier aan gehad, hopelijk jouw zusje nu ook. Er verscheen een glimlach op het gezicht van de jongen, Oké dan word het dus deze, ik knikte en liep met het boek naar de kassa. Ik pakte een van de dozen om boeken in te bewaren en pakte het hele pakket in. die box krijgt ze van mij, zo kan ze haar favoriete boeken makkelijk meenemen. Heel erg bedankt, ehhh, hoe heet je eigenlijk? vroeg de jongen. Ik heet Maeve mooie naam Maeve, ik heet Charlie zei hij Ook een hele mooie naam zei ik Kom zeker nog eens terug om te vertellen wat je zus ervan vond! Zal ik zeker doen Maeve! we namen afscheid en ik liep richting de personeelskamer om thee te drinken met meneer Silver.