Ebeveynlerin borcu yüzünden hayatı değişen Zeynep Bakalım bir mafya
esiri mi olacak yoksa Güçlü bir kadın olarak savaşacak mı?
Günümüzde gerçekte olsun, hikaye film gibi yerlerde
Kadınları çok eziyorlar.. Ben buna bir dur demek adına bu kitabı yazı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❀
"Yalnızlık her zaman en güzelidir, Sizi eleştiren kimse yok sakinsiniz, Kafanız rahatlar yalnızken...Ama bu yalnızlık sessizlik anlamına gelmez. Yalnızken kalbinizin çığlıklarını duyarsınız, Ruhunuzun Yakarışlarını. Sonra bir bakarsınız ki durduk yere ağlamışsınız. İşte bunlar hep yalnızken olur... "
Bölüm Şarkısı: Cem Adrian(Hepsi)
❀❀❀
Evettt arkadaşlar bölüm Birazcık kısa olacak ama nolur kusuruma bakmayın. Soldaki yıldıza basıp bana destek olabilirsiniz sizii çok seviyorum🖤🦋
***
Okuldan eve gelmiştim, 18 yaşında Lise son sınıf öğrencisiydim. Hayatım okul ve odam arasında gidip gelirdi. Kimseyle pek konuşmazdım.
Okulda beni anlayan çok az kişi vardı onlardan biri de arkadaşım merveydi. Tekçocuk olmak bir o kadar güzelken bir o kadarda zordur, Ergenlik zamanları derler ya bende o bir türlü geçmedi...
Kaç yıldır hălă ergenim..
Annemle Babam Hiç beni anlamazlar , sürekli üvey evlat gibi görürler beni... Ya zaten bir tane çocuğum neden Soğuk davranıyorlardı hiç anlamıyordum.
En sevdiğim renk siyah, odamın Heryerinde siyah öevcut duvarlarında bile... Yalnızlık en sevdiğim şey. İnsanlarla vakit geçirmeyi pek sevmezdim küçüklükten beri. Çünkü kalabalık ortamlardan nefret ederim birinin beni eleştirmesinden nefret ederim.
Hayatım boyunca özgüveni düşük bir kızdım, hălă da öyle. Biri bana yanlış bir yaptığım bir şeyi söylese oturup hingür hüngür ağlardım.
Asanösre binerek evşmin olduğu katta indim kapıyı açtım ve Annemle babama selam verip ev ödevlerimi yapmak için odama çıktım.
Bundan yaklaşık bir saat sonra hayatımın tamamen değişeceği zamandı ama ben bunun farkında bile değilim . Çünkü insanlar 1 saniye sonrasında ne olacağı hakkında birşey bilemezler. Montumu çıkardım ve odamın kapısını açtım...
Karanlık, ve yalnızlığımla beni baş başa bırakan odama girdim çantamı fırlatıp kendimi yatağa attım. Bir süre öylece kaldıktan sonra aklıma Merve'yi mesaj yazmak geldi. Merve benim ilk okuldan beridir ilk ve tek Arkadaşım. Sadece onunla anlaşabiliyor, ve sadece o beni anlıyor...
Telefonu elime alıp yazmaya başladım.
" selam merve" diye yazdım ve görmesini bekledim anında mesajıma cevap vermesi beni çok mutlu ediyordu.
" efendim zeynep?" diye mesajıma cevap yazdı
"Nasılsın? Bugün okula gelmedin iyileştin mi diye soracaktım."
