𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐖𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑 | 𝐆𝐆𝐔𝐊𝐌𝐈𝐍

•이십오•

《Θες να πάμε κάπου συγκεκριμένα;》ρώτησε ο Jeongguk από το δωμάτιο του όσο κοιτούσε τις κρεμασμένες μακρυμάνικες μπλούζες στην ντουλάπα του.《Δεν έχω κάτι στο μυαλό μου.》 απάντησε ο Jimin από το διάδρομο, καθώς περπατούσε προς το δωμάτιο του μικρότερου.

《Είσαι σίγουρος;》τον ρώτησε, τώρα να στέκεται στο δοκάρι της πόρτας και να τον κοιτάει.《Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα λίγο παγωτό.》του είπε μετά από λίγη σκέψη.

《Τότε πάμε για παγωτό.》είπε ο Jeongguk και τράβηξε ένα μαύρο φούτερ από την ντουλάπα του.《Εσύ δεν θες να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο;》ρώτησε ο Jimin και τον πλησίασε όσο έβαζε την μπλούζα του.

《Δεν έχω κάποια προτίμηση, αρκεί εσύ να είσαι ικανοποιημένος Minnie.》είπε ο μικρότερος και τράβηξε τον Jimin από το χέρι στο μέρος του.《Jeonggukahh, μην κάνεις πράγματα επειδή αρέσουν σε εμένα.》είπε ο μεγαλύτερος και ξεκίνησε να παίζει με τα κορδόνια της κουκούλας του άλλου αγοριού.

《Minnie-ah, αν είσαι εσύ χαρούμενος τότε είμαι και εγώ. Αλλά μην κάνεις θέμα για ένα παγωτό τώρα.》είπε ο Jeongguk και τον φίλησε πεταχτά στα χείλη.

《Yah, με κάνεις να νιώθω ότι υπερβάλλω.》τον μάλωσε ο Jimin.《Αφού υπερβάλλεις.》είπε ο μικρότερος με την παιδική φωνή του και χτύπησε ελαφρά με τον δείκτη του την άκρη της μύτης του Jimin.

《Ανυπόφορος.》ψιθύρισε ο μεγαλύτερος καθώς είχε σταυρώσει τα χέρια του μπροστά από το στήθος του.《Πάμε.》είπε ο Jeongguk με χαμόγελο και έπιασε δυνατά το χέρι του Jimin για να τον τραβήξει προς την εξώπορτα.

Φόρεσαν τα παπούτσια τους και βγήκαν από το διαμέρισμα. Ο Jimin είχε έρθει με το αυτοκίνητο του, ακόμα και αν η απόσταση μεταξύ του σπιτιού του και του Jeongguk ήταν μικρή. Αλλά το άφησε στο σπίτι του μικρότερου για να περπατήσουν μέχρι το κέντρο.

Περπατούσαν πλάι ο ένας στον άλλον στο άδειο πεζοδρόμιο προς το ζαχαροπλαστείο που ήθελε ο Jimin. Στην διαδρομή ο Jeongguk άπλωσε το χέρι του και έπιασε σταθερά το μικρότερο χέρι του Jimin.

Ο μεγαλύτερος τον κοίταξε και ήρθε αντιμέτωπος με το σοβαρό ύφος του Jeongguk να κοιτάει το δρόμο. Ο Jimin χαμογέλασε και κοκκίνησε ταυτόχρονα στην όψη αυτού του ψηλού και αρρενωπού αγοριού που είχε μάτια μόνο για αυτόν.

《Φτάνουμε;》ρώτησε ο Jeongguk και γύρισε το κεφάλι του να κοιτάξει τον Jimin, ο οποίος τον είχε καρφώσει με τα μάτια του.《Τι είναι;》τον ρώτησε ξανά γελώντας αυτή τη φορά.