Gilid

321 10 4
                                    

(Purely Rhian's POV)


612 DAYS AGO

It finally stopped raining. It's my second day here in The Great Sta. Cruz Island and it hasn't been "great" so far. I went here to get away but it feels like sinusundan ata ako ng kamalasan.

I woke up as early as 7am para makapag-relax sa seaside. I found this nice spot not too far from the resort. I lay down, put my earphones on, and closed my eyes.

It was quiet for a while.

Then, I heard a noise sa gilid ko. It sounds like someone's throwing up.

"Ang aga naman." I gasped.

I put the volume of my music to the max, then covered my face with my hat para di ko siya marinig.

After a few minutes, I felt something hot in my thighs.

Bumangon ako agad and noticed na it was her foot that touched me.

"Hey! Ang laki laki ng space oh! Do you mind?" I shouted.

The girl was unconscious.

"Hey! Miss! Are you okay?" I poked her and felt that her skin's burning hot.

"God! You need to go to the hospital." I rushed to the nearest bangkero and asked for help.

I knew from an article I read na walang hospital sa island, but sabi ni Manong may clinic daw nearby.

Nung nakabalik na kami sa babae, Manong recognized her.

"Eh si G pala 'to eh. Nako inabot nang umaga sa inuman. Siguro kagabi pa 'to di nauwi. Halika, iuwi na lang natin sa kanila at baka nag-aalala na Mama nito." Sabi ni Manong.

"Saan po ba siya nakatira? Masyado po mataas lagnat niya. Baka mas mabuti na macheck muna siya sa clinic na sinasabi niyo." I said.

"Kailangan pa natin magbangka. Hmmm... siguro tama ka nga. Ewan ko ba kasi dito. Hindi ko nga alam na nag-iinom pala 'to eh." Nag-agree naman si Manong.

Tumuloy na kami sa clinic. May doctor naman kahit maaga pa. Pinainom lang siya ng gamot thru IV at kinabitan ng dextrose dahil baka raw dehydrated kakasuka. Kapag bumaba na raw ang lagnat at magising na siya, pwede na makauwi. I had to stay there for the next several hours kasi hindi siya pwede bantayan ni Manong. Haaaaay. Like what I said, malas.

After 2 injections ng paracetamol and almost 10 hours of being asleep, she finally woke up. Mababa na din temperature niya.

She looked at me for almost a minute ata. Her face, confused.

"Hi. I'm Rhian. I found you in the shore passed out. Apparently, from kalasingan." I said.

"Hi. Pasensya ka na. Nakakahiya. Argh. Hindi ko maalala anong nangyari. Pero salamat. Salamat talaga." Halatang nanghihina pa siya pero pinilit niyang umupo at inabot niya yung kamay niya for a handshake.

"It's okay. Tatawagin ko lang yung staff dito para matignan ka ulit. And then aalis na rin ako. Papauwiin ka na rin naman nila." Tinanggap ko na rin yung handshake.

That was awkward.

I told the staff na she's awake na pero maya maya pa daw makakabalik si Doc kaya di pa siya makakauwi. Pero tumuloy na ako ng pag-alis. Besides, nagugutom na rin talaga ako. Hindi na ako nagpaalam kay G.

THE FOLLOWING NIGHT

It's my last day on the island. I got a decent "tour" kaninang umaga and a peaceful siesta by the beach. Mukhang pagbibigyan na ata ako na matapos 'tong bakasyon na 'to on a happy note.

GilidWhere stories live. Discover now