[Zawgyi]
လမ္းေဘးမွာတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျဖတ္ေက်ာ္သြားတဲ့မွတ္တိုင္နံပါတ္ေတြကိုေရတြက္လိုက္သီခ်င္းဆိုညီးလိုက္လုပ္ေနသည့္ညီ့မ်က္နွာေလးကၿပံဳးရိပ္သန္းေနသည္။
အေအးလွိုင္းကတစ္ျဖည္းျဖည္းစိမ့္လာေလေတာ့ကားအဲကြန္းအားပိတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့အလိုမက်သည့္ကေလးငယ္။
"အကိုကလည္း....."
"အကိုကမလည္းနဲ႔...ေအးေနၿပီေလကြာ..လိမ္မာပါတယ္ညီရဲ႕.."
"မလိမ္မာဘူးဗ်ာ...ဆိုးတယ္"
နႈတ္ခမ္းဆူကာတစ္ဖက္သို႔ေစာင္းကာမ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားေလသည္။အဆိုးေလးကလူထူးဆန္းေလး...ကားစီးရင္ပူပူေအးေအး အဲကြန္းဖြင့္ထားမွစီးတတ္တာဗ်။မဟုတ္ရင္မူးလို႔တဲ့ေလ။
ကားေမာင္းေနရင္းလက္တစ္ဖက္ျဖင့္အနည္းငယ္ေအးေနသည့္လက္ကေလးအားဆုတ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ခ်က္ခ်င္းလက္အားျပန္ယုတ္လိုက္သည္ကစိတ္ဆိုးတာမေျပေသးဘူးေပါ့။
"ညီ"
"........"
စကားပင္ျပန္မေျဖသည့္ကေလးငယ္၏ေခါင္းေလးအားခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလိုက္ကာ...
"ညီဖ်ားမွာဆိုးလို႔ေလကြာ..."
ခပ္ညီးညီးေလးဆိုလိုက္ေလေတာ့ထိုကေလးေပါက္ကမ်က္နွာငယ္ေလးျဖင့္လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။ပုခံုးေပၚသို႔သူ႔ေခါင္းေလးကိုမွီခ်လိုက္ရင္း...
"အခုဆိုအကိုနဲ႔ညီ့ကိုေမေမတို႔လာမခြဲနိုင္ေတာ့ဘူးမလား...ဟင္..အကို"
အနည္းငယ္စိတ္မေကာင္းသည့္ေလသံေလးကမိဘနဲ႔ခြဲလာရလို႔ဆိုတာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။အားငယ္ေနမည့္အဆိုးေလး၏နဖူးေလးအားငံု႔နမ္းလိုက္ရင္း....
"အင္း...ကိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္ကိုဘယ္သူကမွမခြဲန္ုိင္ေတာ့မယ့္အေဝးဆံုးေနရာဆီကိုအကိုကေခၚသြားမွာေလ..ညီရဲ႕.."
ခပ္ဟဟရယ္သံလြင္လြင္ေလးကကားငယ္ေလးထဲမွာထြက္ေပၚလာေလသည္။ဒီေကာင္ဆိုးေလးကရယ္သံေလးေတြကေတာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနတယ္။
"အကို႔နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူးေနာ္...ညီကတစ္သက္လံုးအကို႔အနားမွာဆင္ေကာ္လိုကပ္ေနမွာ"
