Kabus Seferlerine...(DÜZENLENİYOR)

Uyanış mı dersiniz? -Hayır

Vote ve görüşlerinizi eksik etmeyin ^_^ İyİ OkumalaR...

...Ve tekrar uyku...
Bir eve giriyorum , yabancı bir ev. Bu sefer etrafta gezinen bir varlık yok. Karşımda ahşap bir merdiven, merdivenin sağ ve solunda kapalı iki kapı. Sağdaki kapıya ilerliyorum. Kapının kolunu zorluyorum fakat açılmıyor. Diğer kapıya yöneliyorum fakat oda açılmıyor. Merdivenin basamaklarına adımlarımı atıyorum. Her basamaktan çıkan seslerle içim ürperiyor. Adımlarımı daha da hızlandırıyorum Usanmadan devam ediyorum. Basamaklar hiç bitmeyecek gibi gözüküyor. Artık dayanamıyorum, olduğum yere yığılıyorum. Nefesim yetmiyor. Başım şiddetli bir şekilde dönüyor. Yukarıdan gelen ayak seslerini duyuyorum. Sesler yaklaştıkça kalbim dahada hızlanıyor. Sert eller iki elimide kavrıyor. Artık merdivenlerden zorla sürükleniyorum. 'Devam etmelisin' diyor biri. Yüzüne bakamıyorum. Bakacak cesareti bulamıyorum. Neden bilmiyorum ama korkuyorum. Kişinin sadece, kırmızı, upuzun eteklerini görüyorum. Kendimi toparlayıp sert ellerden kurtuluyorum. Merdivenleri kendim devam ediyorum. Birden hızlanıp kişiyi arkamda bırakıyorum. Yaklaştıkça merdivenlere vuran ışık güçleniyor. İlerledikçe aydınlanıyor basamaklar. Arkamda bıraktığım basamaklara dönüyorum. 'Gelmiyor musun?' diye sesleniyorum arkamdaki kişiye. Ses yok, ne adım sesi, ne de nefes. Oysa, o bana yaklaşırken her nefesini duyuyordum. Tekrar önümdeki basamaklara yöneliyorum.Ve son basamaklar. Artık basamakların hepsi aşıldı. Kulaklarımda birsürü insanın kahkaha sesleri. Kafamı kaldırıyorum. Büyük, kocaman, birleştirilmiş, bilmem kaç masa. Çevresinde en az otuz kişi. Teras gibi büyük bir alandayız. Arkamdan bir güçle yüz üstü yere düşüyorum. Kırmızı etekli kişi üzerimden geçiyor. Arka planı görme fırsatı buluyorum. Beline kadar düz, cansız, kızıl saçlar. Kızıl kişi , terasın, korkuluksuz olan kenarına çekiliyor ve benide eliyle çağìrıyor. Ona doğru gitmiyorum. Diğer insanlara doğru ilerliyorom. Yanlarına varıyorum. Artık kimse kahkaha atmıyor yetişkinler dışında bütün çocuklar bana bakıyor. İçlerinden biri, parmağıyla bir yeri işaret ediyor. Parmağı takip ediyorum, kızıl kişi bana doğru bakıyor,yüzünü seçemiyorum. Çocuklar, ellerimden tutup ona doğru sürüklüyor. Birden hepsi duruyor. Kızıl kişiye bakıyorum. Aşağıya atlıyor. Kenarlara yaklaşıyorum. Bir güç sırtımdan temas ediyor. Dengemi sağlayamıyorum. Ve düşüyorum.

Uyanış mı dersiniz? -Hayır