Waves Of Life(On-going) (Editing)

Chapter 1 : Peace in the Sea

A/N ; This Chapter is updated unlike some and edited but there's still typos and grammatical error pls bare with me , i also indicate some notes in those unedited chapter so pls bare with me , thanks

I was hoping to things got better than it was before .

I was peaceful sleeping when i heard someone screaming downstairs ,
i think they are aguing again ,
nothing new it's our everyday life ,
that's how life works and that's part of our daily routine , our daily life

My siblings are always annoying and they alway fight over nonsense things

"Ashielle!!!" sigaw ni mama

"Po" i answered back

"Babangon ka o bubuhusan kita ng mainit na tubig jan ? , Anong oras na aba ano puro hilata ka lang jan? , Wala kang balak pumasok? , Aba'y hindi ka naman ata nag-aaral at puro landi lang inaatupag mo , ayos ayusin mo Elle at unahin mo muna ang pag-aaral mo ang hirap hirap na ng buhay tapos ayan lang inaatupag mo , puro ka landian kaya ka ata laging nagpupuyat at kachat mo yan jowa mo , kay ka din ata laging late na umuuwi at nagkikita kayo ng jowa mo "

Hayts bunganga nanaman , ano nga ba wala nang bago lagi nalang , nakakasawa na nga minsan eh , minsan naiisip ko na umalis nalang dito at nakakasawa din yung bunganga ni mama eh , nakakapagod yung araw araw na pag bubunganga niya wala naman siyang alam sa nangyayari sa buhay ko , ang alam niya nagbubulakbol ako o kung ano anong ginagawa kong walang katuturan pero hindi nila alam at wala naman talaga silang alam , the reason behind everything , bakit ako laging puyat? Because i need to finish all of my pending task , i need to advance study dahil kung hindi nganganga ako sa klase , i also need to work so mababayaran ko at mabibili ko lahat ng kailangan para sa project and also our thesis , but ano nga bang alam ni mama tungkol sakin? WALA , she knows nothing about what i am going through , she knows nothing about what i am doing in life because the only thing she knows is naglalandi ako , nakakafrustrate sila araw araw nalang para bang hindi ako ang bumibili ng pagkain namin , parang hindi ako ang nag babayad ng bills at para namang hindi nila inaasa sakin lahat , kahit yung pansugal niya sakin niya din hinihingi pero wala akong masabi sakanila kasi at the end of the day it's still her who give birth to me and feed me

Maybe i do have boyfriend but even may boyfriend ako if oras ng pag-aaral nag-aaral ako , pag oras ng trabaho nagtrarabaho ako dahil ako mismo i know how hard life is because i experience it in my own , i know how cruel this life is to everyone and I don't want to be in this situation in life forever because it sucks , life sucks , I'm doing my best to manage everything , i do have time for my boyfriend and he know and undestands me na hindi lahat ng oras ko ay para sakanya dahil hindi lang sakanya umiikot ang mundo ko dahil may pamilya din ako , pamilya na binubuhay at pinapakain ,mga kapatid na kailangan bayaran yung ano mga fees nila sa paaralan maging ang kanilang pangbaon sa araw araw , I'm a working student and i know how hard being a workings student is , that's why nakakabilib lahat ng estudyanteng nakakayanan na pagsabayin ang pag-aaral at pag tratrabaho speciall6 pag sayo naka asa yung buong pamilya mo napaka hirap parang minsan kasalanan mo pa kapag may pahinga ka kasi para bang never at hindi mo deserve ng pahinga dahil pag nag pahinga ka walang kakainin yung pamilya mo , hindi naman ako panganay si kuya dapat ang bumubuhay samin pero hindi dahil may sarili na siyang pamilya at wala kaming balak guluhin yon , when he move out and had his own family mas lalong naging mahirap ang buhay namin , at mas lalong na -adik sa sugal si mama , and i know na pinapadalhan siya ni kuya ng pera monthy pang kain namin pero pinang susugal niya lang at sinasabi niya pa na walang pinapadala si kuya , lagi akong naiinis sakanya tuwing bawat padala ni kuya ay ipang susugal niya lang imbes na ipang kain namin i hate it but i can do nothing about it because she's going to be mad at me , sinasabi niya pa na baka raw ayaw ko na silang pakainin at ayaw ko na ng responsibilidad dahil ako naman daw lahat ang dapat gumawa noon dahil pamilya ko sila at responsibilidad ko sila , tama lang daw na ako ang magpakain , ako ang magpa aral at mag bayad ng lahat dahil ako daw ang nakakatanda , minsan gusto ko nang magsalita , minsan gusto ko nang sabihin na kahit ilang araw na pahinga lang o kahit minsan lang na walang responsibilidad baka pwede naman pero hindi ko masabi at naawa rin naman ako sa mga kapatid ko , minsan gusto ko ring sabihin sakanya na kahit tumigil lang siya sa pag-susugal para naman kahit pagkain , kuryente at baon nalang ng mga kapatid ko ang iintindihin yung tipong kahit minsan naman may matira saakin at hindi para sa pang sugal lang niya

Lumabas ako ng bahay para naman maka langhap ng preskong hangin dahil nakaka soffucate sa loob ng bahay , i walk towards the ocean , and hearing the sound of the waves gives me peace , gives me rest from this tiring life , the sea breeze gives me chills and help me to unwind , the sea and it's waves is always my safe place the place i always love , kung tatanungin man ako kung saan ko gusto ang sagot ko lang dito ay sa dagat dahil binibigyan ako nito ng kapayapaang hindi at ni kailan man ay hindi ko matatagpuan sa ibang Lugar dahil ang karagatan ang lagi kong takbuhan maging ano man ang unos sa buhay , dahil sea is my first love and the peace here is the peace that you can't find anywhere but just here the ambiance of the sea ,i love it and hope hindi mapagod ang karagatan sa pakikinig sa lahat ng hinaing ko sa buhay di tulad ng mga tao sa paligid ko , ang karagatan ay naiintidihan ako di tulad nila na walang pake sa nararamdaman ko