Το ραγισμένο στολίδι 2 : Ο Αντικαταστάτης του Άγιου Βασίλη(μικρού μήκους)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Όσο και αν οι μέρες φαντάζουν δύσκολες, όσο και αν η ελπίδα και η λάμψη τείνουν να εξαφανιστούν, όλοι μας μοιάζουμε αδύναμοι μπροστά στον πειρασμό του χαμόγελου που προκαλούν τα Χριστούγεννα. Με τα λατρευτά τραγούδια της παιδικής μας ηλικίας, με εκείνες τις υπέροχες μυρωδιές από κανέλα, ζάχαρη και τζίντζερ, με τα παραμύθια, την οικογένεια και τη ζεστασιά, τα θαυματουργά Χριστούγεννα δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο, τρυπώνοντας ακόμη και στην πιο παγερή και αδιάφορη καρδιά, όπως της φιγούρας του τσιγκούνη. Ενός ανθρώπου περήφανου, που μισούσε τις γιορτές, τα τραγούδια και τα γέλια, ενώ δεν έβρισκε καμία αξία στην ιδέα της προσφοράς. Ο ίδιος έμενε σε ένα μεγάλο σπίτι, είχε ότι ποθούσε και φυσικά χρήματα αρκετά για μία ζωή. Έλα όμως που όλα αυτά μοιάζουν κενά, αν δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς; Και ποιος καλύτερος δάσκαλος θα μπορούσε να υπάρξει από την γιορτή της βαθιάς και ουσιαστικής αγάπης για τον συνάνθρωπο;

Αν όλα αυτά δεν σας αρκούν για να πιστέψετε στη δύναμη και στη μαγεία των Χριστουγέννων, αφήστε με να σας μιλήσω για ένα αληθινό περιστατικό που φέρει τον τίτλο, Χριστούγεννα 1914 : η εκεχειρία. Βρισκόμαστε στην αρχή του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου και στις 24 Δεκεμβρίου του 1914, πολλές βρετανικές και γερμανικές μονάδες, στην πλειονότητά τους στην περιοχή της Υπρ κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο, είχαν εντολές να παραμείνουν σε αμυντικές θέσεις, λόγω διαφόρων ζητημάτων που αφορούσαν στην καθυστέρηση της έλευσης ενισχύσεων και μονάδων που θα τους αντικαθιστούσαν στη πρώτη γραμμή. Η αρχή της εκεχειρίας οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην «ατυχή» έμπνευση της γερμανικής διοίκησης, να αποστείλει εκατοντάδες χιλιάδες μικρά χριστουγεννιάτικα δέντρα στους άντρες του Δυτικού Μετώπου, με σκοπό να αισθανθούν λίγο πιο οικεία, μετά την πολύμηνη παραμονή τους στα χαρακώματα. Έτσι, χιλιάδες στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα έκαναν την εμφάνισή τους στην γερμανική πλευρά των χαρακωμάτων, με τους Βρετανούς στην αντίπερα όχθη να αδυνατούν να πιστέψουν στα μάτια τους.

Η έκπληξη των Βρετανών, όμως, έδωσε τη θέση της στον ενθουσιασμό, όταν άρχισαν να ακούν χριστουγεννιάτικα τραγούδια από την πλευρά των Γερμανών. Άγγλοι και Σκοτσέζοι απάντησαν αμέσως στη δική τους γλώσσα και η εκεχειρία που θα άφηνε εποχή είχε μόλις ξεκινήσει. Τις επόμενες ώρες τα τραγούδια αντικαταστάθηκαν από ευχές και καλέσματα για κατάπαυση του πυρός, ενώ λίγη ώρα αργότερα έλαβε χώρα κι η πρώτη συνάντηση στη νεκρή ζώνη. Η συνέχεια είναι χιλιοειπωμένη και αποτελεί ίσως μία από τις ενδοξότερες αντιπολεμικές ιστορίες όλων των εποχών. Αρχικά κατά δεκάδες κι εν συνεχεία κατά χιλιάδες, άντρες των εμπόλεμων στρατών έβγαιναν άοπλοι από τα χαρακώματά τους για να συναντήσουν τους μέχρι πρότινος θανάσιμους εχθρούς τους. Δώρα, τρόφιμα, τσιγάρα, αλκοόλ αλλά και αυτοσχέδια φυλαχτά, άλλαζαν χέρια με καταιγιστικούς ρυθμούς, ενώ άλλοι αντάλλασσαν μέχρι και στρατιωτικό εξοπλισμό με τους συναδέλφους τους. Το πυροβολικό εκατέρωθεν σίγησε ως δια μαγείας, καθώς οι άντρες των τμημάτων που δεν βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή, μάθαιναν μέσω του τηλέγραφου τα νέα από το «μέτωπο».

Νομίζω πως έχετε αρχίσει να πείθεστε σιγά σιγά και εσείς, μετά από την παραπάνω συγκινητική ιστορία για τη δύναμη που κουβαλά αυτή η γιορτή. Αφήνοντας όμως εκείνα τα χρόνια και ερχόμενοι στο σήμερα, ο αγαπημένος μας Άγιος είναι έτοιμος να δοκιμάσει τις αντοχές του έλκηθρου για τη φετινή Παραμονή. Όλα φάνταζαν να κυλούν ιδανικά, όταν ξέσπασε ένας άγριος καβγάς ανάμεσα στον Κόμετ και τον Ρούντολφ με απρόβλεπτη κατάληξη....

Χο χο χο.... 

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί τη συνέχεια του ραγισμένου στολιδιού. Θεωρώ πως είναι καλύτερο να γίνει παύση στις άλλες ιστορίες που γράφω, το ιστορικό και τον Μόρτε για να σας χαρίσω την εορταστική ατμόσφαιρα!