Kaç şiire daha ihtiyacın var;
Gömmek için kalbine sevdiğini.
Kaç yaprak daha dökmem gerek;
Çevirmek için mezara yüreğini.
Bakınca çevirip yüzünü geçmişe,
Ne gördün yıkıntılarından gayri.
Kaç defa daha yenilmen gerek;
Yakmak için tüm geçmişini.
Hep bir umutla kapattın gözlerini,
Yarınlar güzel diyerek avuttun kendini.
Kaç yarına daha ihtiyacın var;
Kabul etmek için yenildiğini.
Dinmeyecek bu anafor ebedi,
Gelecek huzur diye kandırdın kalbini.
Kaç hüsrana daha ihtiyacın var;
Yıkmak için bütün hayallerini.
Abdullah Çıracı
