උදෑසන, දහවල, සැන්දෑව මොනතරම් සුන්දර උනත් රාත්‍රියත් එලෙසටම සුන්දර වේයැයි සිතිය හැකිද? ඒ රැය සඳ නැති අමාවකක් විය නොහැකිද? ආරම්භය සුන්දර වූ පමණින් අවසානය සතුටු දායක වෙනවා නම් මොනතරම් අපූරුද? ඒත් රෝමියෝ ජුලියට් වගේ ආදර කතා ඇතිවෙන්නෙම හද පාරන අවසානයක් දෝතින්ම උරුම කරගෙන. මේත් තවත් රෝමියෝ ජුලියට් කතාවක්....
"අවතැන් හදේ සුසුමන් දැවේ හසකැන් ඔබේ හුස්මක් ගෙනේ හැබැහින් මගේ නොවුනා නොවේ හසඟන මගේ විතරක් නොවේ" _________________________ |Sinhala G×B| | All from my ImagiNatiOn|
මට හැම දේම පේනවා...... මට ගොඩක් දේවල් හිතෙනව...... මම අඬනවා...... මම හිනා වෙනවා..... මට ඒ හැම දේටම නිදහස තියෙනව..... කොහේදී ද? ❤️......
මාගෙ හෘර්දය වස්තුවේ දයාබර වූ කුණුබක්කියයි. අග සිට මුලට විමසා බැලීම සුදුසුය. | Just Some Gibberish |
අඬන බබෙක්! __________________ 𝐘𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐨𝐧𝐞 𝐨𝐟 𝐚 𝐤𝐢𝐧𝐝 𝐀𝐧𝐝 𝐧𝐨 𝐨𝐧𝐞 𝐮𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝𝐬 𝐁𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐨𝐬𝐞 𝐜𝐫𝐲 𝐛𝐚𝐛𝐲 𝐭𝐞𝐚𝐫𝐬 𝐊𝐞𝐞𝐩 𝐜𝐨𝐦𝐢𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐜𝐤 𝐚𝐠𝐚𝐢𝐧 __________________ (All from my imagiNatiOn)
මෙය ff එකක් හෝ BL එකක් නොවන බව කරුණාවෙන් සලකන්න. ඕතරයාගේ අනන්‍යතාවය සෙවීමට යාමෙන් වළකින්න. කියැවිමෙන් පසු අන්තර්ගතයේ සත්‍ය අසත්‍ය භාවයන් සොයා යෑමේ වගකීම භාරගනු නොලැබේ.
