─ XXI-VI-MMXX ─ ''SONUMUZU İZLEMEYECEK MİSİN! ZAFERİNE ULAŞMAN İÇİN BİZE DİZ ÇÖKTÜRMEN YETMEZ! ŞAHİT OL! TOPRAĞA SENİN YÜZÜNDEN AKACAK HER DAMLA KANA ŞAHİT OL!'' Duyduklarıyla adımlarını yavaşlatan genç adam yumruğunu sıkarak arkasını döndü. Hala nefretle bakan o gözler tüm yeryüzünü küle çevirecek kadar güçlüydü...
"Neden gidiyorsun? Sana bu kadar kötü ne yaptım da beni bırakıp gidiyorsun!" dedi gözyaşlarına zorlukla hakim olarak. "Yapabileceğim her şeyi yaptım! Seni kendimden uzak tutabilmek için! Hayır... Hayır! Kendimi senden uzak tutabilmek için her şeyi. Anlıyor musun? Neden?" diye bağırdı. Sesi genç kızı iliklerine kadar ü...
Güneş suya yansıdı... ''Geldiğinden beri yüzün gülüyor. Çok mu eğleniyorsun?'' diye sinirle sorduğumda hala onunla dip dibe durduğumuz için sinirliydim. ''Çok.'' dedi ve bir kolunu omzuma atarak beni kendisine çekti. Onunla resmen sarılıyor olmamızı idrak etmiştim ki kafamı tam kaldıracakken söylediği şey yüzünden bu...
Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığ...
"Annem... Annem defalarca yalvarmıştı." dediği sırada sanki o güne gitmişcesine gözleri dalmıştı. Anımsadığı hatıralar canını öylesine yakıyordu ki. Öfke ve nefret dolu bakışlarını tekrar ayakta duran genç adama yönelterek konuştu. "KONUŞ DEDİM SANA! KONUŞ! NEDEN YAPTIN! NEDEN AÇTIN O KAPIYI! NEDEN ÖLDÜRDÜN TÜM AİLEMİ...