Waarom moest mij dit nou overkomen? Hadden ze geen hart? Konden me me niet zelf laten beslissen. Ik word er helemaal gek van. Ik schrijf dit met tranen in me ogen. Je leven delen met een persoon is iets heel groots. Het is niet voor even , maar je hele leven. Het liefst maak ik mezelf van kant. Dan ben ik verlost van deze wereld en van hem. De jongeman aan wie ik werd uitgehuwelijkt was niet verkeerd , alleen ken ik hem niet goed genoeg om me leven ermee te delen. We worden beide onderdrukt gezet door onze ouders. Zouden we een gelukkig leven hebben ofniet ? Laat je mee slepen in Farah's verhaal. Niet kopiëren anders mail ik wattpad !