"Bak bu şehir büyük bir yer." diyerek ayağa kalktı. "Bir daha karşılamayacağımızı umuyorum." üstünü silkeledi. Kaşlarımı çattım neden böyle demişti ki? Arkasını döndü ve yanımdan uzaklaşmadan önce son söyledikleri şunlar oldu: "Şanslıysak bir daha karşılaşmayız." Ben de ayağa kalktım. Bu kadar kolay pes edecek biri değildim,gülümsedim. Asıl şanslıysak bir daha karşılaşırdık. Ki kendi kendime gülmeden edemedim. Çoğu zaman insan şansını kendi yaratır diye mırıldandım,evime doğru yürürken. ∆ 06.01.21
6 parts