Ruh, insanın dipsiz kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını zannedersin ama onun ne kadar derin olduğunu hiçbir zaman öğrenemezsin. Ta ki biri çıkıp senin ruhunu talan edene kadar... † Sessizliğin tam ortasında yapayalnızdım. Sırtıma batan irili ufaklı taşların varlığını hissedebiliyordum, canımı yakarcasına acıtıyordu. "Eyşan!" Kulaklarımdan hiç kesilmeyen bir adamın sesini duydum. Gözlerimi ona çevirip müptelası olduğum gözlerine bakmak istedim fakat harelerim yıldızlara takılı kalmıştı. Birbirinden farklı yıldızların nasıl olduğunu küçükken hep merak ederdim. Ellerimi onlara uzatıp tutmaya çalışırdım. "Eyşan." Gözlerimin tam önünde bana seslenen adamın yüzü durduğunda dudaklarımda buruk bir tebessüm oluştu. Betondaki elimi yavaşça kaldırıp ona doğru uzattığımda uzakta olduğunun farkına vardım. Havadaki elim yavaşça karnıma indiğinde gözlerim yeniden yıldızlara çevrildi. Çağın. Sanki o da şimdi elimi uzatıp da tutamadığım bir yıldızdı. ∻ Düzenlendi: yirmi dört mayıs | 2021 Yayımlandı: yedi ocak | 2022 ∻ WATTPAD'DE 'SANGRIA' İSİMLİ TEK KİTAPTIR. HERHANGİ BİR ÇALINTI, KOPYALAMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA, GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR.