Ölüm o kadar yakındı ki hayatıma. Bir anda girmiş olmasına rağmen sıkı bir dost olmuştuk. Şuan dost olmadığımızı daha iyi anlıyordum. Yerde yatan beden kalbimin yerinden çıkması için yeterliydi. Tek bir yanlış karar. Tek bir hata. Güven. Güvenmiştim ve o gözünü kırpmadan kalbimi yerinde sökmüştü. Amacı bendim. Keşke gerçekleştirseydi amacını ama yapamadı. Gözümden akan tek yaşla hala yaşayan ama bir kaç dakikası olan bedene baktım. Elimdeki silahı kaldırdım gözlerine bakarken. Yüzünde acıya dair bir şey yoktu çünkü o bir kahramandı. Hala namlusunu bana uzatmış eline baktım. Tutmuştum o eli. Öğürme isteğiyle doldum, sonra beklemedim. Bastım tetiğe. Tek kurşunla yığıldı yere kafasından akan pis kanıyla. Yere çöktüm. "Özür dilerim." Dudaklarım kurumaya başlayan dudaklarını buldu. Geriye çekildim. Gülümsedi. "Seni seviyorum." Kapattı gözlerini, dudaklarındaki tebessümle.