Hayat susuz bırakmıştı insanoğlunu bizler suya hasret kalmıştık ,bizim kaderimiz bu muydu? "Kırışıklıkları görünmesin diye gülmeyi unutmuş bir coğrafyada tebessümünle baharı uyandırasın " Dilimin söylediklerine tezat,Gözlerim onun heybetli omuzlarını seyrederken , yıkılmayan buzdan bir duvardı sanki adam , kendi gücünü kolaylıkla farkettiriyordu bu onu hayrete düşürüyordu . Duymamıştı dilimden fark etmeden söylediğim şeyi "O bahar uyanmayacak !" Birden ondan gelen genzini yakan sinirler yanardağından çıkan patlama gibiydi ,bu ses kadını korkutuyordu.