Mutluluk, ölçüyle verilseydi insanlar bir kavonozuna bile muhtaç olurlar mıydı? Bana göre cevap; evet... "Bana bak kavanoz kafa ya beni rahat bırak yada kavonozunu kıracağım" "Asıl sen bana bak mahkeme suratlı!" Evet sert çıkışım mükemmeldi ama devamını nasıl getireceğini düşünmeden başladığım bu cümle şuan yarım kalmışlığıyla içime oturmuştu... "Baktım ve hâlâ ne diyeceğini okumak için gözümü kırpmadan ekrana bakıyorum. Artık konuşsan iyi edersin. Genç yaşımda kör olmak istemiyorum!" "Sen zaten kör değil miydin ya? Gözünün önünde mutlu olacak sebepleri görmeyecek kadar nanKÖRdün mesela? Madem çok rica ettin tamamlayayım sözümü seni rahat bırakmayacağım. Sen mutlu olmayı öğrenene kadar da sana mutlu olmayı hatırlatmaktan geri durmayacağım!"