Kaderim gece yarısı ıssız bir mezarlıkta değişmişti. Sönmeye yüz tutmuş mumla birlikte onu gördüm ve ben tam o anda yolumu ve ışığımı kaybettim. Ensemde, tetikte bekleyen nefes bana her adımda daha da yaklaşırken ürperen yalızca bedenim değildi. Bir bir kopan duygularım da karanlığa karışırken ayaz gibi keskin esen rüzgar beni arkamdaki bedene yaslıyordu. Beni her kaçışta ona yakınlaştırıyor. Koparttığım her isyan onda son bularak bastırılıyordu. ---- "Evvela sen efnan. Her şeyden önce sen beni bulduğun için cezalandırılıcaksın."