"Sen ne anlarsın ki?!" diye bağırdı aniden, gözlerimin dolmasını umursamayarak. "Senin ailen seni seviyor, arkadaşların var, hepsiyle mutlusun! Sen benim yaşadıklarımdan ne anlarsın ki sanki?!" "En azından..." diye mırıldandım zar zor yutkunduktan sonra. "Ben sevdiğim kişiye beni anlamıyor diye senin gibi bağırmıyorum." Dolan gözlerimi kırpıştırdım. "Sen kimsenin seni anlayıp hiç sevilemeyeceğini düşünüyorsun sadece," Aklıma onu her tarafı mosmor olmuş halde gördüğüm zaman geldi, yine kıyamadım. "Yine de bak," diyerek kendimi işaret ettim. "Ben senin için hep buradayım Safkan." ** Beyaz Çikolata adlı kurgumdaki 'SAFKAN'ın hikayesidir. 230823 🍂