Πρέπει να ζητήσω ένα συγγνώμη. Για αρχή συγγνώμη από όλους εσάς. Με ακολουθείτε και μοιάζω οριακά με νεκρό προφίλ, δίχως ανανεώσεις, νέες ευχές,αισιοδοξία, δίχως να διαβάζω τίποτα. Λυπάμαι πολύ.
Έπειτα θα ζητήσω ένα συγγνώμη από τον ίδιο μου τον εαυτό που ενω ξέρω ότι το πάθος του είναι το γράψιμο εγώ του το στερώ. Γεμίζω τον - περιορισμένα- ελεύθερο χρόνο μου με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Ίσως γιατί νιώθω πως δεν είμαι αρκετά καλή, ίσως γιατί οι κοντινοί μου άνθρωποι να το υποβιβαζουν, ίσως γιατί το θεωρώ χρέος μου και ευθυνη την οποία αμελώ.
Αυτό το διάστημα ήταν μια άκρως στρεσογονα κατάσταση για εμενα. Η εξαιρετική ανασφάλεια από την σχολή και την σχέση μου εκτίναξαν το άγχος μου στα ουράνια και έβγαλα αυτοάνοσο. Το πάλεψα, το πολέμησα και είμαι εδώ. Αρρωστη, κουρασμένη, απογοητευμενη αλλά πάνω από όλα απελπισμένη. Όμως είναι καιρός να δω και εγώ πάλι τον εαυτό μου.
Και ποια είμαι στ' αληθεια; Μια κοπελα που ονειρεύεται μέσα από τα βιβλία της, που ταξιδεύει μέσα από την φαντασία της και λατρεύει να προσφέρει χαρά στους συγγραφείς των βιβλίων που διαβάζει. Αυτή είμαι λοιπόν. Και οφείλω να με κάνω χαρούμενη γιατί κανεις άλλος δεν θα με κάνει ♡