≣

hayatımda olduğun son anlarda hissettiğim tek şey perişanlık ve hüzün olduğu için hâlâ üzgün olmak için bahane aramamı “üzgünlük bana yakışıyor” diye meşrulaştırmaya çalışıyorum. sana yakın hissetmek için senle hâlâ biraz bağlantım olduğu zamanların ruh haline bürünerek avunmaya çalışıyorum sadece. hiçbir yeni kişiye aşık olmadım. kimse ilgimi çekmiyor. seni özlüyorum. üzülmek bana rahatlatıcı geliyor çünkü sen bana rahatlatıcı geliyordun

HATIRLADIM

seni sevmiyorum ve lazım değilsin

rüyanın bokluğundan gece 4:40ta uyandım
          
          üstelik zehir gibi olan kısım bir dakikalıktı

bugün onu gördüm ve uzaktan seyrettim gidene kadar
          yine panikledim içimden
          
          yine onun olma arzum dürtülendi
          
          gidene kadar izledim 
          
          yukarı baktığında üzerime alınıp çekildim
          sonra geri baktım
          kapıyı açamayıp gerildi
          ben de gerildim
          
          ben onu seviyorum
          sevmiyorum artık
          
          arzuluyorum ama sevmiyorum
          
          istediğim olmadığı için hala istiyorum 
          hislerim soldu tabi ki aylar içinde
          
          ama hala seviyorum bir nevi

yeniden
          yaşanmaz bu yeniden
          hayatın tek seferlik şeylerinden
          algı ötesi paniğinden
          
          üstelik her şeye üzeren
          hiç yaşanmamıştı önceden
          ömrümce dua etmeme rağmen
          bir senin gelişine aniden
          
          sarılmam için
          şimdi sarıldığım gibi
          hiç olmadığı kadar uzak ki
          benim olman için
          kaybolurken şura ve şimdi
          neyin anlamı var sevgili?

This whole thing is upsetting me because we don’t see each other yet still talk in school through instagram so it feels ingenuine. I won’t talk to him that much anymore

he’s nice

75d olmuşum

i want to be seen by someone whos me but who loves me