𝐑𝐢𝐜𝐡𝐞𝐥𝐥𝐞

Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
          geceden başka sebep aramazdım şiire,
          bir anı çıkarırdım sefere, adı: İkindi Treni
          ve ilk istasyonda indirirdim bütün kelimeleri
          
          İki bilet alırdım, biri gölgem için biri kendime
          ‘gece benim mesleğim’, ona kalbimle çalışırken
          yalnızlığımı bir anıdan önleyecek kadar ince
          bir mektup pulunu terk ederdi, ben utanırdım
          
          Beklenmek güzelken kim gider hemen
          bilmezdim yalnızlık kimin ve bu anı neden
          daha trene binmeden, nereye, ne ikimizden
          bir yolculuk çıkar ne de bir şiir ikindimizden
          
          Ben başkasının yalnızlığı olsaydım
          Bir anı olurdum kendinden başka kimseyi terk edemeyen

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların 
          bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
          koşar gibi yürüyüşün
          karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün

Bak yine özlüyorum seni,
          Bu itiraf edilmemiş bir yalnızlıktır.

Adını anmayı özlüyorum.
          Seni o kadar çok 
          özlüyorum ki;
          Seninle en son ne zaman konuştuğumuzu
          hatırlayamamak ve
          dudaklarımızın birbirine 
          değdiği son zamanı
          düşünmek bile canımı yakıyor.

Senden sonra olur da
          beni soracak olursan;
          evet kalbim dolu ama
          düşündüğün gibi de değil.
          Kalbim acıyla, hüzünle, 
          kederle, gizlediğim sırlarla
          ve korktuğum anlarla dolu.
          Ama inan bana, ben
          yine de senin aşkını
          o dolu kalbe rağmen
          ilk günkü gibi taşıyorum.

"Artık aldanmak istemiyorum. Beni sevgilerin ölümsüzlüğüne inandır, korkulardan, şüphelerden kurtar. Hiç aldanmamışların o engin iç rahatlığına hasretim. Ayıkla, arıt beni."

akşamlar bir roman gibi biterdi
          jezabel kan içinde yatardı
          limandan bir gemi giderdi
          sen kalkıp ona giderdin
          benzin mum gibi giderdin
          sabaha kadar kalırdın
          hayırsızın biriydi fikrimce
          güldü mü cenazeye benzerdi
          hele seni kollarına aldı mı
          felaketim olurdu ağlardım

Kimse duymadan ölmeliyim
          Ağzımın kenarında
          Bir parça kan bulunmalı.
          Beni tanımayanlar
          "Mutlak birini seviyordu" demeliler.
          Tanıyanlarsa, "Zavallı, demeli,
          Çok sefalet çekti.."
          Fakat hakiki sebep
          Bunlardan hiçbirisi olmamalı.

Maybe I'm just a fool.

"Quem deus vult perdere, prius dementat.''