SEN.
Sen. Evet sen. Bunu senin için yazıyorum.
Bunu okuduğunu biliyorum. Ve bunu senin için yazdığımı bilmeni istiyorum. Başka kimse anlamayacak. Başka kimse bilmiyor. Bunun onlar için olduğunu düşünüyorlar. Ama değil. Bunu senin için yazıyorum.
Bilmeni istiyorum, hayat... zor. Her gün bir meydan okuma olabilir. Sabah kalkmak zor olabilir. Kendini yataktan çıkarmak için. O gülümsemeyi koymak için. Ama bilmeni isterim ki, bu gülümseme bazı günler devam etmemi sağlıyor. Zor zamanlarda bile harika olduğunu hatırlaman gerek. Gerçekten öylesin.
Mutlu olmalısın. Muhteşemsin.
Havanın mükemmel olmayabileceğini biliyorum. Sırtınızı rüzgara çevirmeniz veya burnunuzu soğuğun kıstırdığını hissetmeniz gerekebilir. Ama ne var biliyor musun, en azından onu hissetmek için oradasın. En azından güneşin sıcak ışınlarının yüzünüzde tadını çıkarabilirsiniz. Ya da yanaklarınızı ısıran o soğuk Şubat rüzgarı. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun?
Yaşıyorsun.
Her şey düzelecek
