Astrid Bahar

Her şeyin bittiğini düşünürsünüz bazen. İçinizden dersiniz ki 'Yolun sonuna geldik. Devam edecek yerimiz kalmadı artık.' diye. 

Hatta her şey, herkes sizin üstünüze üstünüze gelir. Boğulacak gibi olursunuz. Dışarıya güçlüymüş izlenimi vermek için çabalarsınız, sahte suratlar takınırsınız. 

Bir kişinin bile sizi anlamadığını düşünürsünüz. Her gün acılarınızı ve tüm duygularınızı duvarlara, tavana ya da gökyüzündeki yıldızlara anlatırsınız o yüzden. Biraz olsun rahatlarsınız sonrasında. 

Ama sonra hayatınız değişir. Kardeşlere sahip olursunuz, hayatı akışına bırakırsınız onlarla birlikte. Koruyup kollarsınız birbirinizi. Tüm acılarınızı ve duygularınızı  ortaya dökersiniz onlarla. Asıl maskenizi gösterirsiniz onlara. 

Ve hayatınızın asıl o zaman yeniden başladığını hissedersiniz. 

Sonrasında yolun sonuna geldiğinizi düşündüğünüz o çıkmaz sokak duvarı yıkılır ve siz yeni bir yolculuğa çıkarsınız. En güzeline... 

*********

Okuduğunuz kitabıma biraz kendi duygularımı döktüm aslında. Bazı kurgularda kendi hayatımdan esinlendim. Umarım siz de hayal dünyamda gerçekleşen bu şeyleri hissederek okursunuz. 

İyi okumalar...