Birilerine çok erken bağlanıyorumdur belki, ama hayır ben sana bağlandığım gibi kimseye bağlanmadım. Kimsenin yokluğu canımı bu kadar yakmamıştı yokluğun kadar. Artık aşkta ayakta tutmuyor beni, bir çıkmaz sokakta gibiyim. Her şeyin bitmesini bekliyorum, hemde hiç bir şey yapmıyorken. Gelir mi güzel günler? Sahi güzel günler diye bir şey var mıydı? Eskiden vardı herhalde, şimdi eskiye dönemediğimiz için bazı şeyleri tekrar yaşayamıyoruz. Kimseyi suçlamıyorum, kendim mutsuzluktan ibaretim zaten. Diyordum ya bir karakterim için, mutsuzluğu mıknatıs gibi kendisine çekiyor. O karakter aslında benim duygularımdan ibaretti. Yapmak istediklerimi onun üzerinde gerçekleştiriyordum. Kendi hayatım gibi birisinin hayatını daha mahvediyordum. Bu bir kitap karakteri olsa bile. Kitap karakterlerinin bedeni olmasa bile ruhu vardır.
Bazı hikayeler yarım kalır. Ne güle güle giden olur, ne de hoşçakalan. Bizimde hikayemiz böylece son bulacak. Seven gidecek hiç var olmamış gibi. Uyuyunca geçer derler ya, geçer mi gerçekten? Geçer umarım, çünkü artık yapa bileceğim bir şey kalmadı.
Birine söz vermiştim, PK anlar o okuyunca kimi kastettiğimi. Özür dilerim, ben yine sözümü tutamadım koza. Yazacaktım yeni bir hikaye, ama boğuldum işte orda da. Özür dilerim her şey için.
Özür dilerim her şeyim, sana verdiğim sözüde tutamam artık. Her söz tutulmaz. Nurda hiç bir sözünü tutmaz zaten..
Ben gökyüzünü tutamam, yıldızları çalanlar var...
Bu karanlığın sebebi onlar...
Ben sözlerimi tutamam, hayalleri çalanlar var...
Bu vazgeçişlerin suçlusu onlar...