Unnecessary long essay on how life sucks...
သာသာ အသက် ၂၀ ပြည့်သွားခဲ့ပါပြီး။ အားလုံးလိုဘဲ covid ကြောင့် YU uni နားလိုက်ပြီး ကြားမှာနိုင်ငံရေး အဆင်ပြေတာနဲ့ အစိုးရ uni ဆက်မတက်ခဲ့ဘူးပေါ့။ ကံကောင်းစွာနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ Eskill ကြောင့် ၂၀၂၁ အလယ်မှာ tr အလုပ်ရခဲ့တယ့်ပေါ့နော်။ ဘာ qualification မှ ခုထိမရှိသေးဘဲ ရခဲ့တယ့် ပထမဆုံးအလုပ်ပေါ့နော်။ နောက် အစိုးရမဟုတ်တယ့် uni ကို join ခဲ့ပါတယ်။ ခု ၂၀၂၃ နှစ်တော့ computer science second year ရောက်တယ်။
အရာအားလုံး အဆင်ပြေတယ် ထင်ရပေမယ့် ပိုက်ဆံဆိုတယ့် အရာက တကယ်ကို စိုးရိမ်စရာဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မှီခိုစရာ မိဘလည်းမရှိတော့၊ တစ်ယောက်ထဲရှိတယ့် အစ်မကလည်း ၂၀၂၂ မှာ အိမ်က ထွက်သွားခဲ့တယ်။ သာသာ တစ်ယောက်ထဲ ရပ်တည်ဖို့ ဖြစ်လာတယ့်အချိန်မှာ စာသင်တယ့်အလုပ်က ကိုယ့်အတွက် မှီခိုစရာအလုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ရှင်သန်ဖို့ ပိုက်ဆံအဓိက ဖြစ်နေတယ့် အချိန်မှာ ကျောင်းစာ စိတ်ဝင်စားဖို့ နေနေသာသာ ဘယ်က ပိုက်ဆံ ဝင်မလဲဆိုပြီးဘဲ ခေါင်းထဲရှိနေခဲ့တယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ passion ဖြစ်တယ့် စာရေးတာ၊technologyပိုင်းကို မလေ့လာနိုင်ဘဲ လက်ရှိ အလုပ်ကိုဘဲ အခြေခိုင်အောင်လုပ်မယ်ဆိုပြီး လိုအပ်မယ့် certificateတွေရှာလိုက်တော့ ..... ဈေးကြီးလိုက်တယ့် သင်တန်းနဲ့စာမေးပွဲကြေးတွေ။ ဒါပေမရ့် သာသာ ဘွဲ့တော့ရအောင်ယူမယ်ဆိုပြီး ကျောင်းမထွက်ခဲ့ပါဘူး။ ကျောင်း မထွက်ဘဲ ရတယ့်လစာကို ကျောင်းစရိတ်သွင်းရတယ်။ ပိုတယ့်ပိုက်ဆံကို စားဖို့ တစ်လလုံးသုံးရတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ အရေးပေါ် ပိုက်ဆံသုံးလိုက်ရရင် သုံးရက်လောက် ထမင်းငတ်နေရတယ်။ ဘယ်သူမှ လာမကူသလို ဘယ်သူမှလည်း ကိုယ့်ဘဝကို စိတ်မဝင်စားပါတယ်။
ပိုက်ဆံ.... တကယ်ကို ကြောက်ဖို့ကောင်းပါတယ်။
ကိုယ့်ရဲ့ အရင်တက္ကသိုလ်က cdm လုပ်လိုက်တယ့် elite သူငယ်ချင်းတွေ Spain,Korea,Singapore မှာ ကော်ဖီလေးသောက်လိုက် ကျောင်း campus လေးနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်တင်လိုက်လုပ်နေတယ့်အချိန်မှာ bus စီးလိုက်ရင် နေ့လည်စာ ခေါက်ဆွဲထုတ် မဝယ်နိုင်တယ့်အထိ ကိုယ့်အခြေအနေကို မြင်မိတယ့်အခါ လောကကြီး မတရားဘူးနဲ့ မနာလိုမုန်းတီးစိတ်တွေ ဝင်လာမိခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ့်သူ့ကို အပြစ်တင်ရမလဲ? တင်စရာလူမှ မရှိတာ။
တစ်နေ့ရောက်ရင်တော့ ဒီအချိန်တွေက ပုံပြင်တစ်ပုဒ်လို သူများကို ရယ်ရယ်မောမောပြန်ပြောနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်။
