Ostatnio niemal zrezygnowałam z pracy przez taką jedną france, która jak sądzę dąży do tego by wepchnąć na moje miejsce swoją córusie, która z minimalnym wykształceniem i bez prawa jazdy nie ma dobrych perspektyw. Starcie było ostre ale poszłam za radą szefowej i zostałam właśnie po to, żeby jej pokazać że się nie dam. W czwartek pracowałam w takim humorze, że mało brakowało by poszło jakie garnkowe jutsu, bo serio bym jej przywaliła, gdyby do mnie wbiła zęby, a w piątek miałam wrażenie że idę się bić z tytanem.
Jednak dziś będę jak Tanjiro. — ojej, nie dasz rady pomieszać makaronu w garnku? Oczywiście że ci pomogę bo to wybitnie trudna sztuka zrobić to dobrze.
Do czego dążę. Nie dajcie się. Zawsze znajdzie się ktoś kto będzie wam zazdrościł, podkładał kłody pod nogi i dążył do tego żeby wam było źle. Ona mi zazdrości bo w ciągu tego roku szkolnego zyskałam całą rzeszę kumpli. Uczniowie mnie lubią, nauczycielki też i dość szybko zostałam ulubioną panią ze stołówki. Jasno dali mi do zrozumienia w piątek że nie chcą żebym odeszła.
Trzymajcie się ciepło ❤️
