Call me Eva

Żyje ze zdaniem, że nasze imię wcale nie jest najważniejsze, tak właściwie, nie jest nawet nasze. Dostajemy je i musimy z nim żyć... Jestem mało znaną artystką, nazywam się Ewa. Moja matka nazwała mnie tak, wierząc, że w przyszłości będę wspaniałą kobietą, która spełni swoje marzenia. Że moje życie, potoczy się lepiej od jej życia... 

Zawiodłam ją, niszcząc przy okazji imię, którego nienawidzę. Marzenia, one zostały, jednak czuję, że prędzej zostanę jedną z gwiazd na niebie, wciąż wierząc i czekając... Niż spełnię czyjeś oczekiwania.

              ...Just call me Eva, never ever Ewa...