Hayat bir çukurdu ve biz bu çukura düşen taş parçalarıydık. Her aldığımız darbede kırılıp paramparça oluyorduk. Ama çukura doğru yuvarlanırken hep öncekine göre dahada büyüyorduk . Çünkü bu hayat yaşadıkça büyüten , öğreten , ve tekrar küçültüp çukura itendi aslında. İşte ben evrene bektığımızda küçücük bir gezegende atom boyunda bir varlık , hayatta hep yere düşen fakat her düşmeye dahada güçlü kalkan . Dünyaya , evrene ve bana hoş geldin . Şimdi BENİMLEMİSİN?
Following
