Yazıyorum, çünkü içimde susturamadığım bir ses var.
Ne zaman kalem tutsam, biri konuşuyor içimden.
Bazen bir çocuk, bazen suskun bir kadın, bazen öfkeli bir adam...

Anlatmak için değil,
anlamaya çalışmak için yazıyorum.

Bazı insanlar kendini aynada tanır,
ben satır aralarında.
Bazen bir karakterin gözyaşında,
bazen bir cümlenin suskunluğunda buluyorum kendimi.

Hayal kurmuyorum;
sadece gördüğüm şeyleri başka gözlerle anlatıyorum.

Ne olduğumu tam olarak bilmiyorum,
ama yazarken biraz daha kendime yaklaşıyorum.