Hülya Mehmed

Yazıyorum, çünkü siyahın ne kadar güçlü bir renk olduğunu göstermek istiyorum. Ben, siyaha sığınan, aynı zamanda siyahın içinde boğulan bir kızım. Siyah, herkesten uzaklaşmak ve kendini bulmak için iyi bir sığınak olabilir, fakat kendi benliğini bulduğunda siyahın karanlığından çıkamazsın. O, seni içine çeker ve ölene kadar orada kalmaya zorlar. Bir düşünün; dünyamıza ışık veren güneş olmasaydı, dünyamız karanlık olurdu. O karanlığın içinde ne yapabilirdik? Binlerce mum yaksak, yine de aydınlanmazdı dünya. Boğucu siyahın içinde kalırdık ve yaşayamazdık.

Siyah, çok güçlü bir renktir. Ben, siyahı sevdiğim kadar siyahtan korkuyorum. Siyah ne kadar kötü olursa olsun, hayatımın bir parçası. Beni, herkesten saklıyor ve koruyor. Siyah, benim sığınağım olabilir, fakat gün ışığı olmayan bir dünyada yaşayamayacağım gibi siyahın içinde de yaşayamam. Siyahı sevin, ama ondan korkun. Eğer çaresiz kaldıysanız ve tek kaçış yolunuzun siyaha sığınmak olduğunu düşünüyorsanız, bunu yapın. Fakat siyahın gücünü unutmayın. Siyahın içinde kendi benliğinizi kaybetmeyin. Siyah, size kendinizi tanımak için fırsat verebilir. Ancak kendi benliğinizi bulduğunuzda, siyah, sizi değiştirmek ister. Siyahtan korkun. O, hepimizden daha güçlü.

Araf'ta kalmış gibiyim. Gün ışığına çıkarsam özgür olurum ve siyahın boğucu karanlığından kurtulurum. O, özgür olma şansımı kıskanıyor. Beni, avucunun içinde tutarak, özgürlüğümü de tutsak etmek istiyor. Her şeye rağmen içine düştüğüm bu esaretten çıkmayı başardım ve  siyahın gücünden kurtulamayanlara ışık tutmak için geri geldim. Ben buradayım. Elimde bir fener var. Karanlığın ortasındayım. Duyduğum çığlıkların yanına gidiyorum. Esir olan herkese, çıkış yolunu elimdeki fenerin ince ışığını tutarak göstermeye çalışıyorum. Bazıları tuttuğum ışığı göremiyorlar. Karanlık, gözlerini kör etmiş. Bağırıyorum. Bazıları kendi çığlık ve hıçkırıklarından sesimi duyamıyorlar. Yazıyorum. Yazıyorum, çünkü siyahın ne kadar güçlü bir renk olduğunu göstermek istiyorum.
Hülya M.