Sevgi ve nefretin, acı ile karanlığın arasında kaybolan bir Katilin hikayesi. Bunca zamandır çektiği acıların intikamını almak için yaşayan bir kızın bu yolda her şeye rağmen pes etmeyip ayakta durmayı başaran ve neden katil olduğunu anlatan bir acı hikâyesi.
"Bakalım bu yolda hayatta kalan kişi olacak mısın? Yoksa herkesi öldürecek misin?"
Alıntı: Bir zamanlar bir kalbim vardı. Mutlu, huzurlu, yaşam dolu bir kalp... Annem, babam, abim ve ben... İlk önce babam öldü ardından annem. Annemin ölmesiyle abim öldü. En sondada ben öldüm. Bir çiçeğin yaprakları gibi yavaş yavaş solduk, yavaş yavaş koparıldık. Kalbimdeki huzur, mutluluk, yaşama sevinci uçup gitti. Kalbim acılarla küçüldü bununla beraber bende küçüldüm. Kalbim daha fazla dayanamadı ve nefretle dolmaya başladı. Bu nefret zamanla intikam arzusuna dönüştü. Kalbim pes etmedi, tüm bu zorluklar karşısında bir şekilde ayakta durmayı başardı. Fakat en sonunda dayanamayıp kırıldı. Öldüğümü sandığım o gün kalbimde sevgiden eser kalmamıştı. Kalbimdeki acı ve keder birleşerek her şeyi benden söküp almışlardı. Artık tamamen YALNIZDIM. TAMAMEN NEFRET DOLUYDUM...
BİR KATİL
Baktığında gördüğün o acı,
İhanetimin karanlığıydı aslında,
Ruhumu kapattım karanlığa,
Karanlığım esir oldu ay ışığında.
Arzum, intikamım kadar hissiz,
Terk edilişim, sesim kadar sessiz,
İhanetim, akacak kanlar kadar bir hiç,
Lanetim, seni öldürecek kadar acımasızdı aslında...
